در سرزمینی آفتابی به نام ایتالیا، در شهر ساحلی کاتولیکا، پسری در ۲۰ ژانویه ۱۹۸۷ متولد شد که نامش مارکو سیمونچلی بود. از همان دوران کودکی، شور و اشتیاقی وصف‌ناپذیر در وجود مارکو ریشه دوانده بود، اشتیاقی به سرعت، هیجان و غرش موتورها. گویی سرنوشت او را به دنیای پرشتاب و پرمخاطره موتورسواری رهنمون می‌کرد.
مارکو در سن کم با موتورهای کوچک عشق خود را دنبال کرد و استعداد بی‌نظیرش در این عرصه به سرعت شکوفا شد. در ۱۵ سالگی، گویی بال‌هایی به او روییده بود، اولین پرش خود را به دنیای حرفه‌ای موتورسواری انجام داد و در مسابقات قهرمانی جهان ۱۲۵ سی‌سی حضور یافت. مهارت و جسارت او زبانزد خاص و عام شد و در سال ۲۰۰۸، به کلاس ۲۵۰ سی‌سی ارتقا یافت.
سال ۲۰۱۰، نقطه عطفی در زندگی مارکو بود. او به کلاس MotoGP، اوج قله موتورسواری، قدم گذاشت و به تیم Gresini Racing پیوست. در اولین فصل حضورش در این کلاس، دو بار طعم شیرین پیروزی را چشید و عنوان بهترین تازه‌وارد سال را از آن خود کرد. گویی هیچ چیز جلودار او و رویاهایش نبود.
اما سرنوشت، گاه بی‌رحمانه بازی می‌کند. در ۲۳ اکتبر ۲۰۱۱، در دور دوم مسابقه گرند پریکس مالزی، ناگهان تاریکی مطلق فرا رسید. مارکو در پی برخورد با دو موتورسوار دیگر، از ناحیه سر و قفسه سینه دچار جراحت شدیدی شد و در دم جان باخت. گویی خورشید در آن روز در سپانگ مالزی غروب ابدی کرد.
مرگ مارکو، ضربه هولناکی به دنیای موتورسواری وارد کرد. اشک‌ها سرازیر شد و سکوت سنگینی بر فضا حاکم شد. گویی ستاره‌ای درخشان خاموش شده بود. اما خاطرات مارکو، لبخندهایش، جسارت و شور و اشتیاقش در دل و جان هوادارانش حک شد.
مارکو سیمونچلی، فقط یک موتورسوار نبود، او الهام‌بخش، اسطوره و نمادی از اراده و پشتکار بود. داستان زندگی او، داستانی غم‌انگیز اما در عین حال الهام‌بخش از تلاش، استعداد و شور و اشتیاقی است که می‌تواند قله‌ها را فتح کند، حتی اگر سرنوشت پایانی غم‌انگیز برای آن رقم بزند. او هنوز هم یکی از بهترین موتور سواران تاریخ دنیاست.
سیمونچلی جوایز متعددی را نیز دریافت کرد، از جمله:
