فصل اول کتاب ویدوداد توصیف می‌کند که چطور اهورامزدا سرزمین‌های ایران‌ویج را آفرید. ایران‌پژوهان از این فهرست برای شناسایی خاستگاه ایرانیان استفاده می‌کنند. از این فهرست چنین بر می‌آید که نویسندگان اوستای متاخر با سرزمین‌های شرق هندوستان (Hapta Hindu یا هفت رود) باخبر بوده‌اند، اما از مناطق غرب ایران بزرگ اطلاعی نداشته‌اند.
متون اوستای متاخر و دینی که بدان نسبت داده می‌شود احتمالا در منطقه سیستان یا آراخوزیای باستان تولید شده، و بعد و احتمالا در دوره مادها به غرب گسترش یافته، تا نهایتا در پارس و در زمان به قدرت رسیدن هخامنشیان ثبات پیدا کند.
تا جایی که آثار مکتوب نشان می‌دهند، دین هخامنشیان در سنگ‌نبشته‌ها و حکاکی‌ها همان دین اوستا است. شواهد موجود در آثار مورخان یونانی، به خصوص هرودوت، نیز تفاوت چندانی با آنچه ما از دین زرتشت می‌شناسیم ندارد.
تصاویر و اطلاعات بیشتر درباره تخت جمشید، پایتخت هخامنشیان در لینک زیر:
