گاهی اوقات ترس از صداهای بلند به طور غیرمنتظره ظاهر می شود. کودک شانزده ماهه ممکن است از ترس دولا شود، گریه کند و وحشت زده به صدای جاروبرقی، رعدوبرق، آژیر،آتش بازی یا ترکیدن بادکنک واکنش نشان دهد.
به او اطمینان خاطر و آرامش دهید. بغل کردن و درک احساس او می تواند کافی باشد (اوه، چه سوپرایز ترسناکی بود!). به کودک نشان دهید چطور گوش های خود را بپوشاند و کمی خود را کنترل کند. اگر کودک بداند صدا از کجا می آید و بی خطر است، به تدریج ترسش از صدای بلند کم می شود.
از روز آغاز تولد نوزاد، نشانه هایی از خلق و خوی او را می بینید. چگونگی تقابل کودک شانزده ماهه با دنیای اطرافش، در طی فرایند رشد چیزهای زیادی درباره واکنش های احتمالی او به موقعیت ها، مردم، مکان ها و چیزهای مختلف به شما می گوید.
ممکن است کودک نسبت به تغییرات انعطاف پذیر باشد و به راحتی وفق پیدا کند، یا ممکن است قبل از تغییر به برنامه و احتیاط های پیش بینی شده احتیاج داشته باشد. دقت داشته باشید که کدام مورد برای او عملکرد بهتری دارد. شما فرزند خود را بهتر از آن چه کتاب ها می گویند می شناسید.
مثلا، اگر فرزند شما بعد از یک خواب بعد از ظهر فعالیت بهتری دارد، حتما این امکان را برای او فراهم آورید. اگر در موقیت های جدید کمرو است، بجای اینکه او را مجبور کنید به آغوش کسانی برود که می بیند، به او زمان بیشتری بدهید تا بتواند با محیط آشنا شود. او برای داشتن احساس آرامش، کاملا به شما وابسته است. با توجه کردن به نیازهای کودک، می توانید به او کمک کنید که یادبگیرد با دنیا ارتباط داشته باشد.
گاهی با تغییرات اندکی در محیط اطراف کودک می توانید به او کمک کنید مشغول باشد و از گوشه گیری دوری کند. کار شما این نیست که زندگی را شاد و عاری از ناراحتی بکنید. ممکن است کودک ناراحت باشد و آن را با گریه و اوقات تلخی حل کند. اینها همه بخش های طبیعی فرایند رشد و یادگیری کودک هستند، پس خودتان را علت آن ندانید.
"کودک شانزده ماهه من اغلب وقتی در آشپزخانه مشغولم، می خواهد به او توجه کند. برای اینکه او را سرگرم کنم به او شیشه های پلاستیکی در داری می دهم که با آنها بازی می کند و بیست دقیقه کامل سرگرم می شود و من می توانم به کارهایم برسم. "
