خیلی از بچه ها اولین قدمهایشان را بین ماه 9 تا 12 برمی دارند و در 15-14 ماهگی به خوبی راه می روند. اما نگران نباشید اگر که او هنوز دستش را به میز می گیرد. همچنین ممکن است یک کودک طبیعی تا سن 16 ماهگی راه نرود.
او را به بلند شدن و راه رفتن با ایجاد فرصت های مختلف بدون این که او را خیلی کمک کنید، تشویق نمایید. شما می توانید با چیدن لوازم منزل یک مسیر امن برای وی ایجاد کنید تا بتواند با گرفتن دست به آنها راه برود. هر گونه وسیله خطرناک مثل وسایل شکستنی، سیم برق و ... را از سر راه وی بردارید. مراقب باشید جلوی روی وی پله یا جای خطرناک و نوک تیزی نباشد. اگر فرزند شما سعی در راه رفتن دارد ممکن است با گرفتن انگشت شما احساس امنیت بیشتری بنماید. او همچنین می تواند دستهایش را بالا بگیرد و شما آنها را از پشت بگیرید و او را در راه رفتن حمایت کنید. بعضی از اسباب بازی های هل دادنی مثل کالسکه و ... نیز به وی در یادگیری این فن کمک می کنند. اطمینان حاصل نمایید که این وسیله یک قاعده پهن داشته باشد.
دو وسیله کمکی که به آنها احتیاج ندارید: 1- واکر (آکادمی طب کودکان امریکا استفاده از آنها را برای یادگیری راه رفتن غیر مفید می داند) 2-کفش در منزل. پای برهنه و یا با جوراب یا کفشهای کودک نرم به کودک در برقراری تعادل حین راه رفتن کمک می کنند. کفشهای واقعی را برای راه رفتن در بیرون از منزل نگاه دارید.
شما می توانید برای ویزیت روتین یک سالگی کودک خود توسط پزشک از قبل آماده باشید. بعضی از این سوالات عبارتند از:
• خواب: فرزند شما در طول شبانه روز چقدر می خوابد؟
• خوردن: کودک شما چه غذاهای جامدی می خورد؟ اشتهایش چگونه است؟ آیا برای خوردن از انگشتانش استفاده می نماید؟
• دندان: چند دندان دارد؟
• مهارتهای تکاملی: آیا فرزند شما به خوبی می خزد؟ آیا از زمین برمی خیزد؟ آیا راه می رود؟ آیا می تواند اشیا را نشان بدهد؟ آیا تماس چشمی برقرار می کند و به اسمش پاسخ می دهد؟
• بینایی: آیا متوجه خارش مکرر چشمها شده اید؟ آیا تمایل دارد برای دیدن کتاب و اشیا آنها را نزدیک صورتش ببرد؟
• شنوایی: آیا فرزند شما به سمت صدا برمی گردد؟
• صحبت کردن: آیا فرزند شما صداها را تقلید می کند یا هیچ کلمه ای بیان می کند؟
ما کلی دوست داریم که بچه هایی از نوزاد تا 2 ساله دارند. ما یک جعبه لباس به صورت اشتراکی داریم. دوستان می توانند داخل آن بگردند و هر چه نیاز دارند بردارند. هر کسی که بچه اش از همه کوچکتر است جعبه پیش اوست. وقتی فرزند دیگری متولد می شود جعبه تحویل آن خانواده می شود.
