ممکن است برایتان سؤال باشد که چه زمانی در مورد یک رفتار بد خاص مداخله کنید و فرزندتان را منضبط بار بیاورید. کودکتان در مرحله پرورش مفهوم کارهای خوب و بد است. اکثر رفتارهای "بد " او مخالفت عمدی نیستند. او در حال آزمایش حد و حدود شماست تا آنها را بهتر درک کند.
گاهی اوقات فقط یک کنجکاوی ساده است: "مامان گفته با کشو بازی نکنم، منظورش واقعا همین بوده؟ " یا " اجازه ندارم غذایم را از صندلی غذام پایین بریزم، شیر را چطور؟ "
آرام و واقع بین باشید و رفتار صحیح را به او نشان دهید، نه اینکه فقط کار او را رد کنید. اگر توقعات شما واضح و پایدار باشند، کودکتان ایمن و حرف شنو و شاد بزرگ می شود.
اگر روالی آرام برای خوابیدن تعیین کنید، کودک راحت تر با وقت خواب کنار می آید. مدت زمانی که برای قبل از خواب کودک لازم است باید تا اندازه ای باشد که او به حالت آرامش برسد و آن قدر هم طولانی نباشد که کار پیچیده و مشکلی برای شما باشد. بیست تا سی دقیقه زمان مناسبی است.
هرشب ترتیب کم و بیش مشابهی را داشته باشید. مثلا، یک خوراک مختصر، حمام یا شستن سریع دست و صورت، لباس خواب پوشیدن، مسواک زدن، کتاب خواندن و در نهایت بغل کردن و بوسیدن کودک. موارد دیگری مثل شب بخیر گفتن به عروسک ها یا لالایی خواندن هم وجود دارد. در نهایت آن روشی را که به کار شما و کودکتان می آید پیدا کنید و آن را ادامه دهید.
بازی های پر سروصدا را حذف کنید. هدف شما این است که کودک را برای خواب آرام کنید نه اینکه دوباره او را به جنب و جوش بیاورید.
"دختر من برای خوابیدن فقط پستانکش را می خواهد. اخیرا وقتی بیدار می شود هم آن را می خواهد و با صدای بلند دنبال آن می گردد، کاری که قبلا اصلا انجام نمی داد. حتما بخاطر سه دندان آسیایی است که دارد در می آورد. تا وقتی دندان هایش بیرون بیاید به او اجازه این کار را می دهم و سپس آن را دور می اندازم. "
