الان زمان مناسبی برای آموزش توالت رفتن است. می توانید علائم آمادگی را که شامل نشان دادن علاقه به دستشویی رفتن دیگران و توانایی دنبال کردن دستورات ساده است، ببینید.
همچنین در نظر داشته باشید آیا کودک شما در این زمان تغییرات بزرگی مثل حضور پرستار یا خواهر و برادر جدید در زندگی خود تجربه می کند یا خیر. اگر این طور است بهتر است قبل از معرفی و استفاده از لگن کمی صبر کنید تا شرایط به حالت عادی درآید. و در نهایت، اطمینان داشته باشید که اکنون، وقت و صبر کافی برای آموزش توالت رفتن دارید.
در این سن، استفاده از لگن کوتاهی که از روی آن پای کودک به زمین برسد، مناسب ترین گزینه است. همچنین صندلی توالت هم ممکن است مناسب باشد ولی برای اینکه کودک بتواند مستقلا از آن استفاده کند، باید به اندازه کافی بزرگ باشد که بتواند از آن بالا برود.
حتما اینکه کودک شما سحرخیز باشد و قبل از شما بیدار شود برایتان جالب نیست. با استفاده از پرده های مناسب که از ورود نور در ساعات اولیه روز جلوگیری کند، شرایط مساعدی را برای خواب صبح در اتاق فراهم آورید. اگر هر روز زودتر از قبل بیدار می شود، سعی کنید ساعت خواب او را کمی دیرتر تنظیم کنید یا خواب های او را در طول روز کوتاه تر کنید.
حتی خوشحال ترین و بهترین و آرام ترین بچه ها هم گاهی اوقات گریه و سر و صدا می کنند و غر می زنند. این رفتارها روشی است که کودک برای گفتن: "کمک، همه سیستم ها قاطی کردند!" به کار می برد.
کودک نوزده ماهه شما با سرعت گیج کننده ای در حال یادگیری چیزهای جدید و تصحیح کردن مهارت هایش می باشد. این اختلالات اجتناب ناپذیر هستند و با توجه به شخصیت کودک از راه های مختلفی خود را نشان می دهند. این علائم را برای آنچه که هستند بپذیرید. مثل گریه برای جلب توجه و مهربانی.
اگر امکان آن است، به کودک جواب دهید و بگذارید بداند که می توانید بفهمید او ناراحت است. آگاهی خود را از احساسات او نشان دهید ولی این طوفان های احساسی کوتاه مدت را خیلی بزرگ نکنید. اگر گریه می کند و جیغ می زند، کمی او را بغل کنید و سپس حواسش را با چیز دیگری پرت کنید. اگر فریاد می زند به او بگویید: "وقتی فریاد می زنی نمی فهمم چی می گی. می تونی بهم نشان بدی چی می خوای؟ "
شئ مورد علاقه مثل پتو یا خرس اسباب بازی می تواند کودک ناراحت را آرام کند. همه بچه ها به یک شئ خاص وابسته نمی شوند ولی اگر فرزند شما این گونه است، استفاده از آن را بیشتر کنید. در طول روز به ویژه روزهایی که کودک مشغولیت زیادی دارد، وقت آرامش و بازی دو نفره ای را با خودتان برایش ترتیب دهید.
این رفتارها در طول چند سال آینده با رشد کنترل احساسی کودک و درک بهتر او از جایگاهش در این دنیای بزرگ و سردرگم کننده، ناپدید می شوند.
وقتی که باید کودک را نزد پزشک ببرید، حس بد، به تمام ترس هایی که ممکن است کودک از این تجربه داشته باشد اضافه می شود. کودک نوزده ماهه شما پزشک را با درد آمپول و یا تردید درباره آن چه بعدا پیش خواهد آمد یکی می داند.
برای پرت کردن حواس او در وقت انتظار، با تجهیزات کامل مثل عروسک و کتاب های مورد علاقه اش به درمانگاه بروید. از پزشک بخواهید اگر ممکن است کودک را در طول معاینه روی پای خود بنشانید.
"اگر فرزندتان اسباب بازی خاصی دارد که به آن علاقه و حس مالکیت زیادی دارد، و قرار است دوستش بیاید، قبل از آن که همبازی اش برسد و دعوایی راه بیفتد آن را از دسترس دور کنید."
"در طول زمان آموزش استفاده از لگن، لباس هایی که پوشیدن و در آوردن آنها راحت است و یا خیلی بابت آنها نگران نیستم تن دخترم می کنم. اگر فقط بخواهد یک هزارم ثانیه روی لگن بنشیند با حرف زدن و آواز خواندن او را تشویق به نشستن می کنم. "
