حتما تا حالا آدم های عجیبی که چیزهای آهنی تو دهنشون دارن رو دیدین. به این دسته از انسان ها، بیماران تحت درمان اورتودنسی گفته میشه. من اِبی هستم و ۴ ساله که از این درمان رنج میبرم.
اوتودنسی نوعی درمان برای نامرتبی دندانهاست. اما درمانش تنها به دندان ها محدود نمیشه.اورتودنسی میتونه برای درمان ناهنجاری های فک و دندان هم استفاده بشه.(موارد دقیق استفاده اش رو به افراد متخصصش میسپرم)
اورتودنسی با چسباندن بِراکِت هایی روی هر دندان و قرار گرفتن یک سیم روی همه ی اونها به جهت دادن اونها کمک میکنه.تعداد و نوع این سیم و ضخامتش ممکنه برای هر نفر متفاوت باشه.
خودم مدتی سیمی شبیه فنر روی دندان هام بود و تا زمانی که بهش عادت نکردم بودم احساس میکردم یه نفر داره دندان های منو با دست از جاش در میاره. ولی خب یک هفته گذشت و بهش عادت کردم.
شاید در جواب این سوال پیش خودتون بگید:"به من چه". ولی خب دونستنش خالی از لطف نیست.
من دندان نیش نهفته داشتم. یعنی در دورانی که دندان ها باید در میومد، دندان نیش من قبل از رشد کامل توی فک کج شد و بجای بیرون اومدن از جای درستش کلا در نیومد.
نبود این دندون مشکوک بود. رفتم پیش دندانپزشک و گفت علاوه بر این دندان چهار دندان عقل نهفته هم دارم(مجموعا ۵ تا). همینطور دکتر ادامه داد که سِنَم مناسبه و میتونم با اورتودنسی دندان ها رو بیرون بیارم و ازش استفاده کنم.
مراحل بیرون آوردن دندان من شامل :
قبل از غالب گیری من باید به مدت یک هفته کش دردناکی رو بین دندان های مشخصی قرار میدادم. توی این یک هفته به خاطر درد غذای سفت حتی چیپس هم نمیتونستم بخورم.(خارش هم بهش اضافه کنید)
اما غالب گیری خیلی حال میده. کش ها رو از دهان شما در میارن و یک خمیر بزرگ لزج ولی خوشبو رو تو دهن شما تا مرز خفگی فرو میکنن و بعد که سفت شد درش میارن. ولی میتونید به زندگی عادیتون تا زمانی که اورتودنسی شما آماده بشه ادامه بدین.
وقتی براکت های من آماده شد از دنداپزشکی با من تماس گرفتند و گفتن که باید برم و اونها رو بچسبونم. وقتی براکت ها رو چسبوندم علاوه بر اونها میله ای آهنی هم توی سقف دهنم کار گذاشته شد تا فک من رو گسترش بده. فارق از درد و خارش دندان ها، این میله به زبان من فشار می آورد و من نمیتونستم راحت غذا بخورم. گاهی هم این میله زبان من رو زخم میکرد و این زخم دیر خوب میشد. (واقعا دردناک بود و وقتی بازش کردم احساس آزادی داشتم)
بعد از این که فضا کافی ایجاد شد. باید یکی از اون براکت ها رو به دندان نهفته میچسبوندم. این کار تنها با جراحی امکان داشت و قسمتی از فک من شکافته شد و این براکت به اون دندان چسبونده شد.
جراحی دردناکی واقعا نبود اما درد اورتودنسی و حرکت دندان هام بیشتر منو اذیت میکرد.
درد بعدی چسبوندن براکت های پایین بود. این کار برای هماهنگی فک پایین و بالا انجام شد. حالا علاوه بر درد و خارش فک بالا، فک و دندان های پایین هم بهش اضافه شد. برای اینکار من از کش های مخصوصی در زمان خواب استفاده میکنم که هر دو فک رو کنار هم نگه میداره و دندان ها رو نظم میبخشه. درد این کش ها وقتی صبح باز میکنم تا حد کمی احساس میشه. بعضی وقت ها هم تا زمانی که غدا نخوردم میتونم نگهشون دارم.
دندان هایی که اورتودنسی شدن نیاز به مراقبت و حساسیت بیشتری دارند.چون که میزان جرم گیری اونها هم بیشتر میشه. مشخصه که باید تعداد بیشتری در طول روز مسواک بزنید.
مسواک های اورتودنسی نوع خاصی داره.
میانگین زمان مسواک زدن من همراه با نخ دندون حدود ۳۰ دقیقه زمان میبره.
شما حدود ماهی یکبار هم باید به دندانپزشکتون مراجعه کنید تا اورینگ های شما رو عوض کنه و میزان پیشرفت شما رو ببینه. اگر تغییری هم لازم بود اعمال کنه.
اورینگ کش های رنگی بامزه ای هست که روی براکت قرار میگیره و رنگش رو خودتون انتخاب میکنید.
تا اینجا هر چیزی که میدونستم رو نوشتم. اگر سوالی مربوط به تجربه من دارید تو کامنت بپرسید تا جواب بدم ؛)
