در حکومت هایی که افراد فرومایه و ناشایست متصدی امور میشوند آن جامعه حداقل با چهار مشکل مواجه میشود:
مشکل اول: آن سیستم بروکراسی یا تشکیلات اداری که برای رفع نیازهای مردم و برطرف کردن مشکلات آنان شکل گرفته بود عملا ناکارآمد میشود چون افراد نا متخصص و ناشایست در آن قرار گرفتند و طبعا نمی‌توانند به درستی کار خود را پیش ببرند.
مشکل دوم: تراز شایستگی و ارزش ها در چنین جامعه ای به سطح مدیران و متصدیان تنزل میابد و به پایین کشیده میشود به هرحال افرادی که در راس اموری قرار گرفتند به طور طبیعی معیارها و تراز کارها با خودشون میسنجند و تعریف میکنند و همین امر موجب میشود که عملا معیارها و ملاک ها تنزل پیدا کند.
مشکل سوم: افراد فرومایه بطور طبیعی میدان را برای فعالیت دیگران نمی گشایند و عملا سطح اهداف ارتقا و فعالیت در آن جامعه فرو کشیده میشود،چون اساسا رقابتی وجود ندارد و افراد میدانند برای اینکه بتوانند به اموری دست پیدا کنند و به مقام های راه یابند از طریق کسب شایستگی ها و امتیازات نمی‌توانند بلکه راه دیگری را باید طی کنند و خوب این یکی از مشکلات جدی است که دامن گیر چنین جوامعی خواهد شد.
مشکل چهارم: به نظرم بسیار بسیار مهم است در چنین جوامعی که مدیران ناشایست سرکار هستند عملا پیشرفت تمدنی محقق نخواهد شد.علم و تکنولوژی و هنر و معماری و عمران و آبادانی و حتی اخلاقیات بسیار بسیار فروکشیده میشود و آن پیشرفتی که چشم انداز جوامع ها باید باشد و جامعه ها با نگاه به آن تلاش کنند و بکوشند کور و تاریک خواهد شد.
احسان خورشیدی
