چقد زیباست دیدن منظره ای که به دور از تجملات و سرشار از سادگی و محبت و عشق هست.
چند روز پیش روستا رفته بودم و برای عصرانه این سفره را حاضر کردند همه چی طبیعی و حاصل کارو زحمت خود اهل خانواده بود از نان تازه تنوری که بوی مطبوعش روح و روان انسان رو قلقلک میداد تا پنیر و ماست گوسفندی که حاصل دست رنج دستان پر مهر مادر و خواهران عزیزم بود ،
جدا از این ها فضای سرشار از عشق و محبت افراد بود که یک حس آرامشی به آدم منتقل میکرد فضایی به دور از هرگونه فضای مجازی و اینترنت که خودش عامل اصلی تنش و استرس هست.افراد خانواده بجای ورود به فضای مجازی ،وارد فضای حقیقی خانواده میشوند و با هم اختلال و بحث و بگو بخند دارند که چه خوب است ما هم این فضای خالصانه رو وارد زندگی خودمان کنیم .
