با بچه ها مشغول به روز رسانی و بحث در مورد OKr های امسال یونش هستیم و مدام برای بهتر شدن اونها داریم تلاش میکنیم .منابع انسانی واقعا بخش وحشتناکی از هزینه ها رو شکل میده بالای 65 درصد و این یعنی نیاز به تلاش های خیلی زیاد برای سودآور کردن کار . با اضافه شدن یک نفر نیروی انسانی نمودار از حالت نمایی به حالت خطی میل میکنه و این برای یه استارتاپ خوب نیست و ما رو به سمت بیزینس های معمول میبره و من خوشم نمیاد .
اینکه چطور بتونیم هر روز هزینه های منابع انسانی رو کم کنیم یا به ازای واحد منابع انسانی بتونیم نمودار رو نمایی نگه داریم سوال و دغدغه ذهنی منه .راههای زیادی به نظرم میرسه که خیلی ناراحتم به خاطر ایران بودن نمیتونیم اجراش کنیم .مثلا اگر توی آمریکا یا هر جا دیگه در دنیای پیشرفته بودم که فناوری و ریسک هاش رو میپذیرفتن روی خودرهای خودران برای توزیع فرآورده های نفتی و حامل های انرژی فکر کرده بودم . اینجا اما همه چیز یه شکل دیگه است با مدیرانی مواجهم با بیش از 60 سال سن که اصلا فهمی از فناوری و نوآوری ندارن . بهرتین جوابشون به من اینه که باید سالها با کفش های آهنی در این پله ها بری و بیای تا بتونی برای این کار مجوز بگیری .
اما من خسته نمیشم و خوشحالم از این تفاوت فکری که با اینها دارم . تازه باید بگم بعضی از بچه های تیم من از خودم جلوترن .مثلا میگن با پهباد سوخت توزیع کنیم و من با تعجب بهشون نگاه میکنم .
طرحی نو در می اندازیم . مطمئنم . روزهای سختیه این روزهای ایران در حالت گذار از مدیران فسیل شده دهه 30 و 40 به مدیران دهه 50 و 60 و 70 امیدوارم تحمل کنیم و تاب بیاریم .
