نامه سرگشاده جناب افلاطون در آستانه دوره دوم انتخابات ریاست جمهوری
ملت شریف ایران!
نیک می دانم که در دنیای کنونی انتقاد از دموکراسی در حکم شلیک به خود است اما چه کنم که من فیلسوف هستم و بنده حقیقت؛ نمی توانم برای خوشایند مردمان چشم بر حقیقت ببندم. با این حال برای اینکه شما را دلزده نکنم تنها به یکی از انتقادات خودم اشاره خواهم کرد.
حتما شنیده اید که از ویژگی های مورد ستایش دموکراسی احترام به آزادی انسان ها است. اما به نظر من همین جاست که پای دموکراسی می لنگد. مثلا یکی از نتایج آن آزادمنشی در آموزش و پروش جوانانی است که قرار است زمامدار شوند.
من بر این باورم که «هیچ جوانی اگر از کودکی و حتی در هنگام بازی با اموری سروکار نداشته باشد که روحش را بیدار کند و استعدادهای خاصش را بپرورد ممکن نیست مردی قابل و کامل بار آید.» اما «حکومت دموکراسی به دلیل ادعای آزادی، این اصل اساسی را زیر پا می گذارد و اعتنایی ندارد که نامزدهای زمامداری از چگونه تربیتی برخوردار شده اند و دارای کدام شغل و حرفه بوده اند بلکه کافی است ادعا کنند دوستدار ملت بوده اند»
می دانم که پذیرش کلام من در رد کامل دموکراسی قدری دشوار است اما لااقل به خاطر خودتان روز جمعه به کسی رای بدهید که صرفا ادعای دوستداری ملت را نمی کند بلکه از تربیتی مناسب زمامداری برخوردار است.
کاملا هم معلوم است که شخص خاصی را مد نظر ندارم!!!
📚 افلاطون، مجموعه آثار، ج2، ص1194 (کتاب هشتم جمهوری)
•••༺ إِنْسانيّاتْ؛ انجمن حکمت عملی ༻•••
https://virgool.io/@Ensaniyaat
