ما توی ترکیب های "مضاف و مضاف الیه" یا "موصوف و صفت"، از کسره استفاده می کنیم.
نکته: بعضی کلمات آخرشون ذاتا به "ه" ختم میشه، که وقتی در ترکیب میان، به جای کسره، از "ی" استفاده می کنیم. معمولا هم موقع تایپ "ی" نوشته نمی شه.
حالا وقتی یه جمله کامل میخوایم بگیم که آخرش فعل "است" داره، تو زبان محاوره فعل تبدیل به "ه" میشه.
توجه: بعضی کلمات هم انتهاشون دارای "ه" نیستن ولی برای متمایز کردن، خودمون تهش "ه" می ذاریم (اصطلاحا بهش میگن نشانه ی معرفه).
توجه ۲: جملاتی که فعل شون ضمیر سوم شخص مفرد داره، در زبان محاوره ای به "ه" ختم میشن.
بعد از اون کلمه که شک دارید کسره بذارید یا "ه"،"است" بذارید. آخرشو تبدیل به فعل کنید ببینید معنی میده؟ اگه داد، پس فعله و باید "ه" بذارید (معمولا انتهای جمله این اتفاق میوفته). ولی اگر با "است" آخرش معنی نداد و منتظر شنیدن ادامه ی جمله بودید، یعنی باید کسره بذارید.
قبرِ او یا قبره او؟ ---> قبر است او، معنی نداد! پس اولی درسته. (اینجا مضاف و مضاف الیه داریم و فعلی در کار نیست)
یه راه حل بامزه ای هم که وجود داره، اینه که بعد کلمه، "س" بذارید و در واقع با لهجه اصفهانی بخونید! اگر معنی داد، فعله و باید "ه" بذارید.
نکته: کلمه هایی که ذاتا دارای "ه" در آخرشون هستن، وقتی توی ترکیب یا آخر جمله میان، تشخیصش سخت میشه که اینم با کمی دقت، حل میشه.
