زشتی، زشتی، زشتی
چرک و سیاهی از در و دیوار این مملکت می باره.
این قاب چرک آلود پنجره و سنگ های نوشته شده و پرده های بدرنگ بدقواره، تنها یک متر از این مملکت رو به تصویر می کشه که دانشگاه آزادش به این شمایله!
این قاب زیبای خوش رنگ اما مثل یک تابلوی نقاشی جادویی شده که انگار قلم صنع با ذوق و سلیقه افسانه ای اش، برای چند دقیقه ای برامون شگفتی آفریده تا بهمون یادآوری کنه که هنوز کژطبعی بعضی آدم ها نتونسته زیبایی طبیعت رو از بین ببره و اون رو از نگاه ها دریغ کنه!
به قول شاعر شربتی داری که پنهانی به نومیدان دهی؟
