رسم است گرفتار خودت باشی وآگاه نباشی

رسم است گرفتار خودت باشی وآگاه نباشی

یک عمر بدهکار خودت باشی و آگاه نباشی

نبضت بزند گاه بگاه از سر اصرار به ناچار

یعنی که تو سربار خودت باشی و آگاه نباشی

هر لحظه بلرزد به خودش سقف و ستون های امیدت

غرق در و دیوار خودت باشی و آگاه نباشی

آوار شود آه و ببندد در و دالان دلت را

آواره آوارِ خودت باشی و آگاه نباشی

بر شاخه نورسته ای از باغچه سبز سعادت

آویخته دارِ خودت باشی و آگاه نباشی

آگاهی از این فاجعه تلخ چه اندوه عمیقی است

بگذار ، گرفتارخودت باشی و آگاه نباشی

فهیم بخشی

شعرخوانی فهیم بخشی

https://www.aparat.com/fahimbakhshi