فرصت حضور بلاکچین در تحقیقات پلیس
مشکل شیوع جرایم اینترنتی امروزه حادتر شده و کشورهای پیشرفته با نرخ ناخالص تولید داخلی بالا بسیار بیشتر از کشورهای در حال توسعه از آن رنج می برند.
این به این دلیل است که هرچه جامعه از فن آوری های پیشرفته تری استفاده کند، وابستگی آن به ساختارهای دیجیتال نیز بیشتر است.
این به نوبه خود فرصت های بیشتری را برای مجرمان اینترنتی فراهم می کند.
در سال 2021 پیش بینی می شود که خسارت ناشی از جرایم اینترنتی 6 تریلیون دلار باشد.
یعنی دو برابر بیشتر از سال 2015.
در همین حال، تعاریف اصطلاحات جرایم اینترنتی و تروریسم سایبری در سیستم های مختلف حقوقی متفاوت است.
برخی از جرم شناسان این مفاهیم را یکسان می دانند.
برخی آن ها را از هم تفکیک می کنند.
باری کالین (Barry Collin)، یکی از محققان ارشد تحقیق در موسسه امنیت و اطلاعات در کالیفرنیا، اولین بار اصطلاح تروریسم سایبری را در دهه 1980 تعریف کرد.
وی این معنا را به عنوان همگرایی دنیای مجازی و فیزیکی بیان کرد وهیچ تفاوتی بین جرایم اینترنتی و تروریسم سایبری مشاهده نکرد.
بعدها تعاریف دیگری از این اصطلاح ظاهر شد.
اداره تحقیقات فدرال ایالات متحده از تروریسم سایبری به عنوان حمله عمدی به هر اطلاعاتی که منجر به خشونت علیه افراد غیر رزمنده و سایر گروه های اجتماعی و ملی شود، یاد می کند.
با این حال، این تعریف نسبتاً مبهم است.
زیرا تقریباً هر کلاهبرداری آنلاین را به راحتی تروریسم سایبری طبقه بندی می کند.
یکی دیگر از ویژگی های متمایز تروریسم سایبری، ارتباط مکرر آن با رمز ارز ها در زمینه بلاک چین است.
فناوری بلاکچین طیف وسیعی از فرصت ها را برای بررسی جرایم و مقابله با حملات احتمالی مجرمان اینترنتی فراهم می کند.
از یک طرف، بلاکچین امکان ردیابی معاملات مشکوک و جلوگیری از جابجایی وجوه به حساب مجرمان احتمالی و افراد مرتبط با آن ها را فراهم می کند.
همچنین برای اثبات سواستفاده و اختلاس در وجوه سرمایه گذاران می توان صندوق های سرمایه گذاری ICO را ردیابی کرد.
ICO یا عرضه اولیه کوین، یک نوع روش جذب سرمایه برای پروژه‌های ارزهای دیجیتال است.
در این روش، مالک یک ارز دیجیتال به منظور جذب سرمایه، توکن شبکه خود را برای فروش می گذارد.
در مقابل عرضه اولیه توکن خود به سرمایه‌گذاران، از آن ها بیت کوین یا اتریوم دریافت می‌کنند.
از طرف دیگر، داده های تحقیقاتی ذخیره شده در بلاکچین و همچنین سایر پایگاه های اطلاعات پزشکی قانونی، به طور همزمان از امنیت و دسترسی بیشتری برخوردار خواهند بود.
این امر به مجری قانون اجازه می دهد تا با خیال راحت طیف گسترده ای از اطلاعات مورد نیاز شما را ذخیره کند.
از جمله داده های تخلفات، اطلاعات بیولوژیک شهروندان و افراد بدون تابعیت، سوابق کیفری، لیست افراد تحت تعقیب و بسیاری اطلاعات دیگر.
بسیاری از تروریست ها تقاضا های خود را با رمز ارز ها ثبت کرده اند.
این مسئله به طور طبیعی به این ارز ها شهرت بدی می دهد.
در ابتدا قرار بود ارزهای رمزنگاری شده بدون مرز طراحی شوند.
به این معنی که ردیابی آنها دشوارتر است.
متأسفانه، بسیاری از دولت ها تصمیم گرفته اند که آسان ترین راه را انتخاب کنند.
منع استفاده از رمز ارز ها در کشور خود.
بسیاری از موارد برجسته کلاهبرداری در فضای رمزنگاری و کاهش شدید ارزش رمز ارز ها در سال 2018، این صنعت نوپا را از نظر مجریان قانون در وضعیت ناخوشایندی قرار داد.
اخیراً، تعدادی از شرکت ها به طور فعال در حال توسعه راه حل های بلاکچین برای مبارزه با پولشویی هستند.
برخی از آن ها با موفقیت در زمینه تجزیه و تحلیل و نظارت بر خطرات احتمالی برای معاملات رمز ارز ها مورد استفاده قرار می گیرند.
استارت آپ تجزیه و تحلیل بلاکچین با نام Coinfirm یک بستر AML (مبارزه با پولشویی) ایجاد کرده است.
این بسترامکان پیگیری معاملات مشکوک و مقابله با تروریسم مالی را با استفاده از بیش از 270 شاخص ریسک فراهم می کند.
همچنین، متخصص امنیت سایبری فرانسه، نیگما کنسیل (Nigma Conseil) و موسسه فناوری اتریش (Austrian Institute of Technology)، اوایل سال جاری پلتفرم بلاکچین خود را برای علوم پزشکی قانونی معرفی کردند.
هدف این پلتفرم این است که توانایی نظارت و ساده سازی عملیات بلوک را به کاربران ارائه دهد.
موارد سرقت اطلاعات شخصی و داده ها به طور مدام در حال ثبت هستند.
اقدامات تروریست ها و مجرمان سایبری باعث بی اعتباری مراکز اجرای قانون می شود.
زیرا غالباً این مراکز برای دفاع در برابر چنین حملاتی و پاسخگویی سریع به آن ها به اندازه کافی مجهز نیستند.
برخی هک ها در سطح محلی و بومی اتفاق می افتد.
مانند هک یاهو که 3 میلیارد حساب کاربری را هدف قرار داد.
در سطح بین المللی، دولت یک کشور، دولت کشور دیگری را مسئول هک می کند که منجر به وخامت روابط خارجی می شود.
قبل از ظهور بیت کوین (BTC) در سال 2008، هیچ راه حلی برای این مشکل و هیچ گزینه دیگری برای ذخیره سازی متمرکز داده وجود نداشت.
هر پایگاه داده دارای یک آسیب پذیری است که در صورت هک شدن، امکان دسترسی به تمام داده های ذخیره شده را فراهم می کند و آزادی انجام هرگونه تغییر را در صورت تمایل ایجاد می کند.
مشکل اصلی ذخیره اطلاعات است.
این اطلاعات به صورت یک سیستم متمرکز سازمان یافته است.
وقتی دسترسی به اطلاعات فراهم شود، می توان به راحتی تغییرات دلخواه را انجام داد یا حتی تمام اطلاعات موجود را حذف کرد.
به عنوان مثال، پایگاه های اطلاعاتی وزارت امور داخلی، اطلاعات حساس در مورد مجرمان تحت تعقیب را ذخیره می کنند.
اگر هکری بتواند از لایه های امنیتی عبور کند، می تواند در شواهد دستکاری کند.
نتیجه این امر می تواند به طور بالقوه مجرمان را از تحقیقات مداوم خارج کند.
امروزه، گزینه جایگزین ذخیره سازی متمرکز اطلاعات، استفاده از سیستم Blockage یا جلوگیری است.
سیستمی بدون حافظه مرکزی و مدیر پایگاه داده.
داده ها در رایانه های همه اعضای شبکه ذخیره می شوند.
یکپارچگی و امنیت با استفاده از ویژگی های رمزنگاری تضمین می شود.
این یعنی فرایند استفاده از تابع عملکرد هش، رمزگذاری نامتقارن، استفاده از کلیدها و غیره.
رمزنگاری نامتقارن، یک سیستم رمزنگاری است که از یک جفت کلید استفاده می‌کند.
کلید عمومی که ممکن است به طور گسترده منتشر شود و کلید خصوصی که فقط برای مالک شناخته شده است.
علاوه بر این، فناوری بلاکچین به شما امکان می دهد ردگیری کنید که چه کسی این تغییرات را انجام داده است و چه زمانی به کلید ویژه ای برای دسترسی نیاز دارید.
همه کلیدها به صورت مرکزی ذخیره نمی شوند، بلکه برای هر کاربر به صورت شخصی ذخیره می شوند.
هیچ نقطه واحدی برای حمله به کل پایگاه داده وجود ندارد.
این بدان معناست که هیچ راهی برای سرقت همزمان همه داده ها وجود ندارد.
پایگاه های اطلاعاتی موسسات مهم دولتی بیشتر توسط یک سازمان متمرکز نگهداری می شود.
این بدان معنی است که برای بدست آوردن اطلاعات، مجرمان باید یک مانع را بشکنند، پس از آن می توانند به راحتی هر گونه داده را بدزدند.
اما اگر تصور کنیم که کل اطلاعات پایگاه داده وزارت امور داخلی بین چندین سازمان توزیع شده است، هر سازمان کلید دسترسی خاص خود را دارد و به طور موثر امنیت خود را افزایش می دهد.
با کمک فناوری بلاکچین، کاربران می توانند ترتیب هرگونه تغییر در پایگاه داده را بازیابی کنند.
در مورد پایگاه های داده متمرکز، فقط نسخه های پشتیبان در یک زمان مشخص در دسترس هستند.
اما تصویر کاملی از تمام فرایندهایی که در پایگاه داده رخ داده اند، وجود ندارد.
در پزشکی قانونی دیجیتال، گاهی اوقات لازم است دستگاه های الکترونیکی مورد بررسی قرار گیرند و داده های آن ها استخراج شود.
ملزومات موارد مجرمانه، پروتکل ها و اطلاعات مربوط به پرونده های جنایی به زودی توسط هوش مصنوعی پردازش می شوند.
بنابراین دیگر محققان مجبور نیستند این کار را به صورت دستی انجام دهند و باعث اتلاف وقت و منابع انسانی شوند.
به لطف پیشرفت فن آوری، هنگام تماس با افراد دیگر، سیستم به طور خودکار این تماس را شناسایی خواهد کرد.
به عنوان مثال، روند جمع آوری شواهد ساده خواهد شد، یعنی شناسایی مجرمان توسط DNA آنها امکان پذیر خواهد بود.
