ایسنا/خراسان رضوی کارگردان «نمایش یک ماجرای خیلی خیلی خیلی سیاه» گفت: از آنجایی که مبلغ بلیت تئاتر در مشهد بسیار پایین است از مردم می‌خواهیم که با گروه‌های تئاتری همراه باشند و با حمایت خود باعث شوند تنها هنر زنده مشهد باقی‌مانده و نابود نشود.
علی سلیمانی در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص موضوع این نمایش اظهار کرد: این کار بر اساس نمایشنامه مارتین مک دونا است که ماجرای ۲ نویسنده بزرگ به نام‌های هانس کریستیان آندرسن و چارلز دیکنز را به تصویر می‌کشد؛ مردان شرور و بی‌رحمی که برای رسیدن به خواسته‌های شخصی و موفقیت دست به هر جنایتی می‌زنند.وی ادامه داد: یک ماجرای خیلی خیلی خیلی سیاه زمانی روایت می‌شود که «لئوپولد دوم» کشور کنگو را ملک شخصی‌اش اعلام کرده است و در این کشور جنایت‌های بی‌شماری مرتکب می‌شود. شخصیت اصلی داستان نویسنده مشهور داستان‌های کودک، هانس کریستین اندرسون است. اما برای این نویسنده یک جلوه تاریک وجود دارد. هانس منبع الهامی برای داستان‌هایش دارد که او را در یک جعبه چوبی زندانی کرده و کسی از وجودش باخبر نیست.
وی افزود: «مارجوری» زن کوتاه قامت و سیاه‌پوست اهل کشور کنگو این منبع الهام است و هانس شکنجه‌گر او است و او را درون جعبه کوچک با کمی غذا، به حرف می‌آورد و قصه‌های زن، جهان داستانی اندرسون را می‌سازند.
سلیمانی در خصوص مدت زمان تمرین و آماده‌سازی این نمایش اذعان کرد: ۳ سال به دلایل مختلف کارمان به اجرا نمی‌رسید، اولین بار اسفند ۹۸ بود که با وجود تمام آمادگی‌ها به علت کرونا اجرا تعطیل شد، پس از آن در پیک سوم کرونا مجدد کنسل شد وسپس قرار شد ۱۰ مهر ماه به اجرا برویم که باتوجه به ناآرامی‌ها کار دوباره کنسل شد تا این روزها که توانستیم به اجرا برسیم. در کل می‌توان گفت که به مدت ۸ ماه برای این‌کار با گروه به صورت مفید تمرین داشته‌ایم.
وی استقبال از این نمایش را خوب بیان کرد و افزود: در ایام اجرا به غیر از دو شب که حدود ۲۰ درصد سالن خالی بوده است، باقی شب‌ها سالن کاملا پر بوده است و مردم کار را دوست داشته‌اند و به نظر من از این تئاتر به خوبی استقبال شده است.
کارگردان نمایش یک ماجرای خیلی خیلی خیلی سیاه درباره حال و هوای تئاتر مشهد و بازگشت مخاطب به سالن‌ها عنوان کرد: نمایش ما و «صداها» به کارگردانی علی حاتمی‌نژاد و «توران‌دخت» به کارگردانی مصطفی نصیری چند نمایشی است که بار تعطیلی‌ها و خلوتی تئاتر را به دوش می‌کشیم و به نوعی قربانی محسوب می‌شویم و موفق شدیم مردم را با سالن‌های تئاتر آشتی دهیم و تمام آن‌ها با استقبال خوبی مواجه شده‌اند.
