برنده دوئل تجدیدپذیرها با زغال سنگ در چین کدام است؟
تاسیسات نیوز / سعید سعیدی: در سپتامبر سال گذشته، اویل پرایس در گزارشی اعلام کرد انرژیهای تجدیدپذیر به نقطه عطف باورنکردنی خواهند رسید که بر این اساس انرژی بادی و خورشیدی در اقصی نقاط جهان ارزانتر از زغال سنگ خواهند شد. اکنون، گزارش جدیدی مبنی بر نقطه عطف دیگری برای تجدیدپذیرها منتشر شده است و آن این است: چین به زودی به فهرست کشورهایی اضافه خواهد شد که زغال سنگ در آنجا دیگر نسبت به انرژیهای تجدیدپذیر مقرونبهصرفهتر نیست.
به گزارش تیم ترجمه پایگاه خبری تاسیسات نیوز، به نقل از اویل پرایس این پیشرفت بسیار بسیار مهم است زیرا چین زغال سنگ را هم در مقیاس بسیار بالایی تولید و هم مصرف میکند. در واقع، کشور چین به تنهایی به اندازه جمع بقیه کشورهای جهان زغال سنگ مصرف میکند و هر ادعایی مبنی بر گذار چین به سمت زغال سنگ پاک، بیشتر شبیه به یک شوخی میماند.
در حقیقت، کاهش قیمت زغال سنگ در بیشتر نقاط جهان نشان از پیشرفتی بزرگ در جهت مبارزه با تغییرات آب و هوایی و گرمایش جهانی دارد، به ویژه اکنون که سازمان ملل، جهان را به ضرورت استفاده از تجدیدپذیرها به عنوان یک راهکار آگاه کرده است؛ اما پیشرفت واقعی بدون تصمیم چین برای استفاده نکردن از زغال سنگ میسر نخواهد شد. یعنی از آنجایی که مصرف زغال سنگ چین برابر با کل جهان است، دست نکشیدن این کشور از این نوع سوخت تلاشهای جامعه جهانی برای رسیدن به هوای پاک و جلوگیری از انتشار گازهای گلخانهای را بینتیجه میگذارد. اکنون به نظر میرسد باد تغییرات چرخش از زغال سنگ به سمت تجدیدپذیرها به شهر پکن رسیده است.
همچنین گزارش دیگری اخیرا در این خصوص منتشر شد که بیان میداشت میانگین قیمت برق خورشیدی و بادی در چین در حال حاضر کمتر از برق تولیدشده از نیروگاههای حرارتی (گاز طبیعی) است که تا سال ۲۰۲۶ از زغالسنگ نیز پیشی خواهد گرفت.
اگرچه چین با حرکت به سمت تجدیدپذیرها از نظر اقتصادی در مسیر رشد خوبی قرار گرفته است، اما برخی از استانهای این کشور گویا قصد ندارند وابستگی خود به زغالسنگ را به این زودی قطع کنند. رقابتپذیری تجدیدپذیرها طی چند سال آینده برای برخی از مناطق چین در دسترس است، اما برای بقیه مناطق ممکن است چندین سال به طول بیانجامد.
گزارشها حکایت از آن دارند که تقاضا برای تجدیدپذیرها در مناطق ساحلی، بخشهایی از مناطق مرکزی و شمال شرقی چین جنبه رقابتیتری دارند این در حالی است که سرمایهگذاری روی تجدیدپذیرها در برخی مناطق دیگر شمالی چین از جمله شانگهای مشکلتر است و دست کم تا سال ۲۰۴۰ تولید زغال سنگ در این منطقه حرف اول را خواهد بود.
باید منتظر بود و دید که آیا چین میتواند به طور کلی، دست زغال سنگ را از بازار انرژی این کشور کوتاه کند و راه را برای تجدیدپذیرها باز کند.