دست نوشته

گاهی آنقدر از آنچه هستیم تا آنچه می خواستیم باشیم دور می شویم که
نه راهی به سوی قبل و نه دری به سوی آینده پیدا میکنیم
و این بدترین گم شدن و برزخ است..
.......
ما
تنها در تاریخ گم شده ایم
گم‌شدن باعث آزار نیست
این تنهاییست که علت بغض و رنج مان است

پی نوشت:

این دو تارو تو جامعه شناسی ۱۱ پیدا کردم

وقتی به دست نوشته هام نگاه میکنم با خودم فکر میکنم اون موقع ها کجا بودم؟به چه آدمایی فکر میکردم ؟چه حالی داشتم؟ که حالا فقط چند خط از اون زمان ها باقی مونده..