کسی که آرزوی شهادت دارد باید مومن باشد
تنها آرزو کافی نیست
بلکه باید الگوی خوب و زیبایی برای خانواده و دیگران باشد.
و همچنین باید سعی کند کسی که او را می بیند، آرزو کند مثل او باشد.
از ایمان و آرزویش سخن نمی گوید! بلکه می گذارد از عمل و نوری که بر چهره اش دارد، آن را احساس کنند.
از عقیده اش برایتان نمی گوید! می گذارد با پایبندی روی اعمالش آن را بپذیرید.
از عبادت برایتان نمی گوید! می گذارد با عملتان آن را جلوی چشمتان ببینید.
از اخلاق برایتان نمی گوید! می گذارد آن را از طریق مشاهده ی اخلاقش بپذیرید.
از تعهد به اصول و خانواده ؛ نمی گوید! بلکه می گذارد با دیدنتان ، از حقیقت آن لذت ببرید.
بگذارید مردم با اعمالتان خوب بودن را بشناسند
نه با حرف و سخنتان !
ابراهیم که می دانست و درک می کرد که کسی در این دنیا باقی نمی ماند و ارزش کار کردن ندارند، تلاشش این بود که تنها برای رضای خدا کار کند و این کارش او را نزد خدا بزرگ و بلند مرتبه کرد ...
كلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ
همه کسانى که روى آن [= زمین] هستند فانى مى شوند، و تنها ذات صاحب جلال و گرامى پروردگارت باقى مى ماند.
(الرحمن/27)