مدتی در پی نوشتن متنی با مضمون پایین بودم تا اینکه امروز دیدم بهتر از پیش نویس من، آقای خواجه وند اینکار را کرده، البته اینگونه مضامین در جامعه ما کاملا فراگیر نشده اند ولی به شدت در حال گسترش هستند.
هوالحکیم
• اخیراً می دیدم که این موسیقی و دابسمش‌هاش در فضای مجازی (چون نمی شد فیلم ها را در آپارات بارگذاری کنم و مشکل اخلاقی داشت ، روی لینک بزنید تا مستقیم فیلم ها را ببینید!!!) دست به دست میشن. هنگامی که دیدم‌شان مدتی ذهنم درگیرشان شد و یکی از مباحث استادم به خاطرم آمد که گفتنش اینجا خالی از لطف نیست.
• ایشان می‌فرمودند:
زمانی بشر غذا می‌خورد برای رفع گرسنگی؛ اما امروز طعم غذا است که اصالت دارد و نه کارکرد آن.
مهم این است که شما از طعم غذا لذت ببرید، حتی اگر به قیمت مصرف انواع طعم‌دهندهای مصنوعی و مضر برای سلامتی‌تان باشد.
مثل نوشابه، فست‌فود و انواع خوراکی‌های صنعتی که طعمشان خوشایند است و همه میدانیم که برای سلامت جسم مفید نیستند.
• روزی بشر از طریق ازدواج در صدد پاسخ ممدوح به نیازهای جنسی و رفع غلیان شهوات خود بود؛ اما امروز این لذت بردن از خودِ سکس است که اصالت پیدا کرده است!
لذت بردن از سکس به هر قیمت و با هر ابزار.
• این است که امروز انسان هیچ محدودیتی را در لذت بردن هرچه بیشتر از سکس و نیازهای جنسی خود برنمیتابد.
(از سکس با اشیاء گرفته تا سکس با حیوانات، همجنس‌بازی، سکس با محارم و ...)
اساساً انسان طراز قرن جدید جهان مدرن یک انسان هایپرسکشوال است.
• در تکمیل مصادیق بالا موارد بیشتری را نیز می‌توان برشمرد. مثلا در مبحث هنر؛
روزی شاید اهمیت داشت که محتوای یک اثر هنری چه باشد و چه چیز را به ادراک انسان افزوده کند؛(چیزی که در واقع کارکرد و رسالت اصلی هنر است-انتقال پیام از طریق حس) اما امروز این فرم، ملودی و ریتم است که اصالت یافته است و مهم نیست که اثر حامل چه محتوا و پیامی باشد.
• این آهنگ که به تازگی منتشر شده است در حد اعلا این مساله را نمایان می‌کند که دیگر برای انسان امروز کارکرد و تاثیر پدیدها اهمیت ندارد، مهم لذتی است که ساز و کار آن برای آن‌ها فراهم می‌سازد.
• به محتوای شعر این کار توجه کنید:
اگر یار من نباشی خل میشم،
من ارازل میشم،
گنگستر شهر آمل میشم.
عرق سگی میخورم، مست الکل میشم.
برای تو یاغی میشم، پرونده‌دار اخلاقی میشم!
محتوا فاجعه‌ست، اما این قطعه ساحت تمام محافل را در نوردیده است. از محفل خانوادگی تا ورزشی و حتی مراسمات عروسی!
• بشر امروز اساساً در صدد رفع گرسنگی نیست، معتاد به طعم غذاست.
بشر امروز اساساً در صدد رفع خستگی از طریق خواب نیست، معتاد به دیاسپام است.
بشر امروز اساساً دنبال رفع نیاز جنسی نیست، معتاد به ترشح دوپامین است.
بشر امروز اساساً توجهی به کارکرد هنر و پدیده‌های هنری ندارد، او از فرم، ملودی و ریتم لذت می‌برد.
در روزگاری انسان‌ها غذاهای طبیعی را با طعم‌هایی واقعی می‌خوردند برای رفع گرسنگی؛
امروز اما آنچه اصالت دارد طعم غذا و لذت بردن از خوردن آن است.
یکی از دختران نوجوان اقوام را می‌شناسم که ساعت‌ها در اینستاگرام و یوتیوب می‌نشیند و این ویدئوها رو نگاه می‌کند و از دیدن غذاهای متنوع و شنیدن صدای خوردنشان لذت می‌برد.
کارکرد این ویدئوها شباهت‌هایی به کارکرد ویدئوهای پورنوگرافی دارد،
در پورنوگرافی هم مخاطب بیننده‌ی ارتباط جنسی زن و مرد است و خود کنشگر نیست، اما از دیدن آن صحنه‌ها لذت می‌برد. در اینجا هم مخاطب بیننده غذا خوردن دیگران است و همین امر او را به ارضاء ذهنی می‌رساند.
در هر دو فقره اما نه رفع گرسنگی مبناست، نه رفع نیاز جنسی
