عید فطر، عید بازگشت به فطرت است و فطرت سیستم عامل خلقت انسان است. قرآن نیز همان فطرت مکتوب است و علت اصلی همه مشکلات مختلف در ایران و جهان، دوری از فطرت و فراموشی آن است. عصر امروز، دوران دفن شدن فطرتهاست و فطرت مدفون توان احیا ندارد.
یکی از علل دفن فطرت، اتراف است. اتراف یعنی راحتطلبی و رفاه فراوان که منجر به بیدردی و سرکشی میشود. مترفین همان مرفهان بیدرد هستند که بعلت ثروت و امکانات فراوان، از قوانین خدا سرپیچی میکنند و فطرت را نابود میکنند. یکی از علل اتراف، بطرت است.
وكَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ بَطِرَتْ مَعِيشَتَهَا: چه بسیار شهرهایی که [به سبب فراوانی نعمت] در زندگی خود گرفتار سرمستی و طغیان شده بودند (۵۸ قصص). بطرت را از نظر کارکرد میتوان متضاد فطرت دانست. بطرت یعنی سرمستی و طغیان؛ و جامعهای که دچار بطرت شود لاجرم مترفین در آنجا فساد میکنند و آن جامعه محکوم به هلاکت است؛ این هلاکت سنت قطعی و لایتخلف الهی است.
فطرت موجب فطنة و زیرکی است و بطرت موجب بطنة و شکمبارگی. فطرت دائر مدار حق است و بطرت دائر مدار باطل. فطرت مطالبات الله است و بطرت مطالبات هوا. فطرت نور است و بطرت، نار. فطرتمحوری راه اشاعه ایمان و افزایش امنیت است و بطرتمحوری ضد ایمان و امنیت ملی است.
پس در جامعه امروز با دو جریان مواجهیم: فطریون؛ و بطریون. فطریون طبق فطرت الهی خود مدافع قوانین فطری الله هستند؛ و بطریون طبق بطرت و طغیان و اتراف نفسانی خود، مدافع هواهای نفسانی خود هستند. این دو جریان با هم در نبرد هستند اما سرانجام این نبرد، غلبه فطرت بر بطرت است. عید فطر که عید رهایی از اسارت بطرت و هجرت به سمت فطرت است، بر فطریون پربرکت باد
✍️ اندیشکده تثبیت| سید امیر حسینی
