پیشاپیش عذر خواهی میکنم اگر لحنم کمی منقدانه است ولی انتقاد از کی؟نمیدانم !
اما بازم کوتاه و ساده و بدونه حاشیه عرض میکنم.
آیا ایران و ایرانی فقط باید برای ساختن سخنان طنز و شوخی هر استان و هر شهرباید یک برند باشد.
چرا نباید این موضوع را نیز در امر اقتصاد و اشتغال تسری دهیم!
چرا نباید نسبت ب توانایی هایی ک داریم و متریال ها و محصولاتی ک در هر منطقه پیدا میشود شهر های بدون برند و مارک را برند دار کنیم!
چرا نباید از طرح موفق هر استان یک محصول هر شهر یک برند که طرح کارآفرینی محلی است که برای بار اول توسط نخست‌وزیر تایلند (تاکسین شیناواترا) راه‌اندازی و اجرا شده‌است الگو برداری نکنیم
( البته نسخه قبلی این راهکار OVOP بود که به معنی هر روستا یک محصول است) لطفا خرده نگیرید.
در این طرح که به آن اشاره شد هر استان صرفاً به تولید و ارائه محصولی که بیشترین پتانسیل را در آن دارا است تمرکز میکند و با توجه به اینکه هر استانی محصولات ویژه و منحصر بفرد خود را دارد و امکان عرضه آن توسط دیگر استان‌ها مقدور نمی‌باشد.تمرکز میکند.
فلذا تمرکز بر روی تولید آن محصول می‌تواند برای آن استان نتایج مثمرثمرتری داشته باشد.و علاوه بر سود آوری و اشتغال باعث قدرتمند شدن و بالا رفتن تمامی معیار های و آیتم های پیشرفت و تولید داخلی شود.
چرا باید نسبت به این امر که ارزانترین و ساده ترین راه تولید و اشتغال زایی ست اهمال شود..
وچرا نباید حداقل هر شهر یک دلسوز یا یک مدبر داشته باشد. بحث ما اینجا مدیر نیست ک الا ماشاالله زیاد داریم.نمیخواهم زیاده گویی کنم که اگر تفکری باشد همین مقدار کافی ست.
و در آخر از تمامی مسئولان و دست اندر کاران و دلسوزان عاجزانه تمنا میکنم که برای پیشرفت از نسخه های قدیمی و از آب درامده دسته چندم کشورهای نه چندان حال توسعه یافته هم استفاده شود.
هم ارزان و هم ساده🙏
دعوت ب تفکر
با تشکر:فرشاد جاوید
