شرکت‌ها، لزوماً همه سودی را که در پايان سال مالی بدست می‌آورند، بين سهامداران توزيع نمی‌کنند و بخشی از آن را برای اجرای برنامه‌های توسعه‌ای شرکت نگه می‌دارند. ميزان سودی که به ازای هر سهـم بين سهامداران توزيع می‌شود، سود تقسيمی هر سهم (Dividend per share) يا اصطلاحاً DPS می‌گويند.
فرض کنید کل سود خالص یک شرکت در پايان سال مالی، 500 ميليون تومان بوده و تعداد سهام شرکت هم يک ميليون سهم باشد. در این صورت سود هر سهم 500 تومان (500=1,000,000 ÷ 500,000,000) خواهد بود.
حال اگر این شرکت به ازای هر سهم، 300 تومان از 500 تومان سود را توزيع کند، DPS شرکت 300 تومان خواهد بود.
تصميم‌گيری در خصوص ميزان تقسيم سود در مجمع عادی ساليانه و با رأی‌گيری از سهامداران انجام می‌شود. پس از تصويب مبلغ سود تقسيمی، شرکت موظف است حداکثر ظرف مدت 8 ماه اين مبلغ را به سهامداران بپردازد.
البته معمولاً شرکت‌ها سود سهامداران خُرد را زودتر از اين موعد پرداخت می‌کنند. منظور از سهامداران خُرد، سهامدارانی هستند که در مقايسه با سهامداران عمده، تعداد کمتری از سهام شرکت را در اختيار دارند.
سود تقسيمی هر سهم به افرادی تعلق می‌گيرد که در زمان برگزاری مجمع شرکت، سهام آن شرکت را در اختيار داشته باشنـد.
لازم به ذکر است که شرکت‌ها، سياست‌های متفاوتی درخصوص تقسيم سود دارند. برخی ترجيح می‌دهند درصد بيشتری از سود سهام را بين سهامداران تقسيم کنند، اما برخی ديگر درصد کمتری از سود را تقسيم کرده و بخش عمده آن را به تأمين نقدينگی مورد نياز برای انجام طرح‌های توسعه‌ای، اختصاص می‌دهند.
سرمايه‌گذاران بايد هنگام انتخاب سهام به سياست شرکت در توزيع سود نیز توجه داشته باشند. برای مثال افرادی که دريافت سود مستمر برای آنها مطلوبيت دارد، ترجيح می‌دهند سهام شرکت‌هایی را بخرند که سود تقسيمی آنها بيشتر است. اما افرادی که ديد بلندمدت‌تری دارند، بيشتر به سراغ شرکت‌هایی می‌روند که بجای درصد تقسيم سود زياد، بخش عمده سود ساليانه را صرف توسعه فعاليت‌های شرکت می‌کنند.
