همانطور که از نام این صندوقها نیز مشخص است، این صندوقهای سرمایهگذاری حداقل بازدهی تضمین شدهای را نصیب سرمایهگذاران خود میکنند. بنابراین افرادی که واحدهای سرمایهگذاری صندوقهای با درآمد ثابت را خریدرای میکنند، سرمایهگذارانی هستند که تمایل چندانی به پذیرش ریسک بالا نداشته و انتظار دارند حداقل بازدهی تضمین شدهای را بدست آورند.
به همین علت مدیران این نوع صندوقهای سرمایهگذاری، منابع مالی حاصل از فروش واحدهای سرمایهگذاری را عمدتاً به خرید اوراق بهاداری مانند اوراق مشارکت و اوراق اجاره که ریسک بسیار کمی دارند، اختصاص میدهند تا بتوانند سود تضمین شدهای را برای سرمایهگذاران محقق کنند.
باتوجه به اینکه صندوقهای سرمایهگذاری درآمد ثابت اغلب در اوراق مشارکت و اوراق اجاره سرمایهگذاری میکنند، بنابراین در طول سال هم به صورت مرتب سودهای نقدی دریافت کرده که این سود را بین سرمایهگذاران خود تقسیم میکنند.
لازم به ذکر است که صندوقهای سرمایهگذاری دارای ضامن نقدشوندگی و ضامن جبران خسارت احتمالی هستند. بنابراین پیشبینیهای لازم برای پرداخت سود و اصل سرمایه افراد در این صندوقها انجام میشود.
سوالی که در اینجا برای یک سرمایهگذار مطرح میشود این است که اگر صندوقهای سرمایهگذاری با درآمد ثابت در اوراق مشارکت و اوراق اجاره که ریسک بسیار کمی دارند سرمایهگذاری میکنند، چرا سرمایهگذار خود شخصاً اقدام به خرید این اوراق نکند؟
پاسخ این است که اولاً صندوقهای سرمایهگذاری با درآمد ثابت به جای خرید یک نوع اوراق مشارکت یا اوراق اجاره با بازده مشخص، در ترکیب متنوعی از انواع اوراق مشارکت یا اوراق اجاره با بازدهیهای متنوع سرمایهگذاری میکنند و این امر امکان کسب بازدهی بیشتری را برای سرمایهگذاران صندوق در مقایسه با خرید یک نوع اوراق مشارکت فراهم میکند.
همینطور فروش اوراق مشارکت به صورت مقطعی انجام شده و ممکن است که فرد در زمان انتشار این اوراق مبلغی برای سرمایهگذاری در اختیار نداشته باشد در حالی که فروش واحدهای سرمایهگذاری صندوقها به صورت مستمر انجام شده و سرمایهگذار هر زمان که مبلغی برای سرمایهگذاری در اختیار داشته باشد میتواند از طریق این صندوقها اقدام به سرمایهگذاری کند.