معبد بهشت (Temple of Heaven)، واحه ای بی نظیر که به روش کنفوسیوسی در 267 هکتار طراحی شده. در ابتدا صحنه ای وسیع به منظور اجرای آیین های رسمی بوده که هر سال در انقلاب زمستانی (شب یلدای خودمون)، توسط امپراتور (فرزند بهشت)، برای برداشت محصول فراوان، پاکسازی روحی و پرداخت کفاره انجام میشده. این قلمروی خصوصی سلطنتی، در سال 1918 به روی عموم باز میشه و هر روزه مردم می تونستن اینجا دور هم جمع بشن و فعالیت هایی مثل تایچی و ژیمناستیک انجام بدن یا سرودهای انقلابی بخونن.
وقتی میگیم "معبد" انتظار نداشته باشید که اطراف اون عبادت کننده هایی رو در حال دعا ببینید. اینجا بیشتر از اینکه معبد باشه، محلی پر از ساختمان های عجیبِ الهام گرفته از سبک کنفوسیوسی هست. امپراتور (پسر بهشت) (天子, Tiānzǐ)، سالی دو بار به معبد بهشت میومده ولی مراسم مهم تر همونی بوده که در انقلاب زمستانی (ماه اول سال قمری) هر سال برگزار میشده. درباریان همه ساله در سکوت، از شهر ممنوعه تا معبد بهشت، امپراتور رو همراهی می کردند، در حالی که به مردم عادی دستور داده شده بود پنجره هاشون رو ببندند، تو خونه هاشون بمونن و بیرون نیان. همراهان امپراتور شامل ارابه های فیل و اسب، صف های طویلی از سواره نظام، اشراف، درباریان و نوازندگان میشد. کجاوه ی امپراتور هم که 12 متر طول و 3 متر عرض داشت، توسط 10 نفر حمل میشد.
اگرچه معبد بهشت چهار ورودی اصلی داره (دسترسی ورودی شرقی و غربی برای بازدیدکنندگان از بقیه بهتره، ساعت 4 به بعد هم دیگه بلیط نمیفروشن)، امپراتور همیشه از دروازه ی Zhaoheng در جنوب وارد میشد که مستقیما به محراب مدور میرسید. درهمین فضای بازِ شاه نشین بود که مراسم برای بهشت، توسط شخصِ امپراتور و طبق تشریفات رسمی، در هر انقلاب زمستانی برگزار میشد.
محراب مدور (Round Altar)، حول محور عدد سلطنتی 9 میگرده. در دربار همایونی چین، اعداد فرد، مقدس شمرده میشدند. عدد نُه -9- یا (jiǔ-九) بزرگترین عدد فرد تک رقمیه که هم آوا با واژه ی طول عمر یا (jiǔ-久) هست. محراب از سه ردیف تراس سنگی سفید ساخته شده، که ردیف بالایی از 9 حلقه ی سنگی هم مرکز تشکیل شده، پله ها، نرده ها و ... همگی مضربی از 9 هستند.
در سمت شمال محراب مدور، طاق سلطنتی بهشت قرار گرفته که توسط دیواری کم ارتفاع معروف به دیوار انعکاس (Eco Wall) محصور شده. طاق سلطنتی بهشت (Imperial Vault of Heaven)، علی رغم ظاهر باشکوه و زیباش، انباری بوده برای نگهداری از لوحه های روحانی خدایان و سایر مواد موردنیاز برای مراسمی که روی محراب مدور استفاده میشد. اگر از بالا به معبد بهشت نگاه کنیم، ساختار خود معبد دایره ای شکل و پایه و زمینه ای که معبد توش قرارگرفته مربعی شکله، الگویی نشأت گرفته از باور چینیان باستان که اعتقاد داشتند بهشت دایره ای شکل و زمین مربعی شکله.
دیوار انعکاس (Eco Wall) دیواری محکم، مدور با سطحی نرم و قطر65 متر به ویژگی های آکوستیک منحصر به فردش معروفه. وقتی در فاصله ی چند پایی از دیوار بایستیم و چند کلمه آروم صحبت کنیم، صدای ما در نقطه ی مقابل (180 درجه ای) به راحتی شنیده میشه. (اگرچه غوغای بازدیدکنندگان و صدای صحبت کردن مداوم شون مانع از تجربه ی این ویژگی میشه!) در ادامه از طاق سلطنتی بهشتی به پل 360 متری باشکوهی میرسیم که نرده های قرمز داره، یک شاهراه سلطنتی که ما رو به بخش مرکزی و شگفت انگیز معبد بهشت یعنی "تالار عبادت برای برداشتِ خوب" (Hall of Prayer for Good Harvests) هدایت میکنه.
نمادی از معبد بهشت که بیشترعکس ها از همین ساختمانش گرفته میشه، تالار عبادت برای برداشت خوب با سقفی سه طبقه که تماما از چوب ساخته شده بدون استفاده از حتی یک میخ! و سقف سنگین اون رو 28 ستون چوبی پشتیبانی می کنند. این بنا اولین بار در حدود سال 1420 ساخته میشه ولی در سال 1889 توسط ضربه ی یک صاعقه می سوزه و سیاه میشه. با تکیه بر روش مرسوم در دوره ی مینگ، این بنا بازسازی میشه، البته با الوار وارداتی از آمریکا! چون در اون زمان چین فاقد درختانی بود که برای انجام این کار به اندازه ی کافی بلند باشند. غنی از نمادهای رمزگونه، چهار ستون بزرگ مرکزی سمبل چهار فصل سال، دوازده ستونی که در حلقه ی بعدی هستند نماد دوازده ماه سال، و دوازده ستون حلقه ی بیرونی نمایانگر دوازده گاهشمارِ روز (ساعت سنتی چین که اعتقاد داشتند هر روز دوازده گاهشماره و هر گاهشمار معادل دو ساعت امروزی ماست) هستند. نقش برجسته ی پیچ و تاب خورده ی اژدها-ققنوس روی سقف هم نماد امپراتور و همسرش هست.
تالار عبادت برای برداشت خوب توسط یک راهروی دراز و پر نقش و نگار به "عمارت کشتن حیوانات" (Animal Killing Pavilion) وصل میشه، که در اونجا گاو، گوسفند، آهو و جانواران دیگر ذبح و برای پیشکش به درگاه خدایان آماده میشدند.
در غرب مجموعه ی معبد بهشت، اداره ی موسیقی الهی (Divine Music Administration) قرار داره که در اونجا ردیف های طبل زنان، فلوت زنان و زنگ زنان، قبل از مراسم سلطنتی به اجرای موسیقی می پرداختند. در حال حاضر موزه ای است که به نمایش موسیقی تشریفاتی مختص دربار امپراتوری (zhōnghé sháolè (中和韶乐)) می پردازه. همچنین گالری هایی وجود داره که به نمایش آلات موسیقی چین باستان اختصاص داده شده اند. درمجاورت دروازه ی بهشتی غرب (West Heavenly Gate)، کاخ روزه (Fasting Palace) قرار گرفته، جایی که امپراتور یک یا دو روز قبل از انقلاب زمستانی به اونجا میرفته و از تمام لذت های زمینی پرهیز میکرده و برای مراسم آماده میشده. این کاخ مشابه شهر ممنوعه ولی در سایز مینیاتوریه و اطرافش رو خندقی احاطه کرده و برج طبل و برج ناقوس مخصوص به خودش رو داره.
از سال 1918 معبد بهشت، دروازه های خودش رو به روی مردم عامی باز کرد. الان، در میان بیش از 4000 سرو گره خورده، میشه مردمی رو دید که با ذوق و شوق در حال اجرای برنامه های تایچی، روتین های کونگ فو، رقص، گروه های کر یا ارکسترهای بداهه هستند. شمال شرقی مجموعه قسمت ورزشی هست که بهترین مکان برای تماشای مردم پکن هست. جایی که می تونید شاهد اجرای حرکات ژیمناستیک یا سایر شاهکارهای ورزشی توسط سالمندان باشید.
