تسهیلگری آنلاین

با اومدن #کرونا شکل خیلی از فعالیت ها عوض شده که البته فعالیت ما با نوجووضن ها هم از این قاعده مستثنی نبود،

تا قبل از این ما بعنوان تسهیل گر تو مدارس با بچه ها #کتاب میخوندیم و بعد از اون با بازی و فعالیت های کتاب محور از بچه ها بازخورد می گرفتیم،

جلسات مستمر و هفتگی ارائه و نقد کتاب توسط نوجوون ها برگزار می کردیم و همه ی اینا جذاب بود،واقعا جذاب!

چون همگی در تعامل بودیم، میتونستیم صحبت کنیم باز خورد بگیریم بحث کنیم بازی کنیم.

از بعد کرونا کل این جریان تغییر کرد ارتباطات به امید بهبود اوضاع اول قطع شده بود بعد به آنلاین تبدیل شد.

کلی برنامه و اپ امتحان کردیم در سودای رسیدن به نزدیکترین حس و حال به جلسات حضوری، در آخر به همون واتس اپ قناعت کردیم واین شد که تعداد زیادی از نوجوون های قدیمی رو تو گروه های واتس اپی جمع کردیم.

اتفاقاتی که می افتاد هم خوب بود هم بد اما به هرحال جدید!

چالش های جدید زیاد بودن چون شرایط بچه ها با هم فرق میکرد،

مثلا آنلاین پیش بردن فعالیت ها، برای ما این امتیاز رو داشت که به دورترین مخاطب ها (از نظر جغرافیایی) هم دسترسی داشته باشیم یا اینکه وابسته به محیط و حضور فیزیکی نباشیم. دیگه میشد تو روزهای تعطیل، تو گردوخاک،باد، بوران،سیل و قیامت هم جلساتمون رو داشته باشیم :)) اما از اون طرف اتفاق مهمی که افتاد این بود که دسترسی به مخاطبی که امکان دسترسی به تبلت،موبایل،اینترنت و... رو نداره از دست رفت.

و کار کردن با بچه های نابینا هم یه مسئله اس،
چون به طور کلی خود این کار برای من جز تجربیات جدیدم بود و اومدن کرونا تو فاصله ی کمی بعد از اون یکم اوضاع رو پیچیده تر کرد.
به هرحال حرف در این مورد زیاده، برای خودمم جالبه که درمورد این دغدغه ام نوشتم قبلا برام مطرح نبود نوشتن همچین چیزی اما حالا حس میکنم دلم میخواد ادامه اش بدم حتی :)