البقره
وَمَثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَتَثْبِيتًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَآتَتْ أُكُلَهَا ضِعْفَيْنِ فَإِن لَّمْ يُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ
ﻭﻣﺜﻞ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻣﻮﺍﻟﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻃﻠﺐ ﺧﺸﻨﻮﺩﻱ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﻧﻔﻮﺳﺸﺎﻥ [ ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻳﻤﺎﻧﻲ ﻭ ﻓﻀﺎﻳﻞ ﺍﺧﻠﺎﻗﻲ ] ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﺭﺍﻧﻲ ﺗﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺳﺪ ، ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻴﻮﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺩﻭ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺑﺪﻫﺪ ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺗﻨﺪﻱ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺮﺳﺪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻠﺎﻳﻤﻰ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ [ ﻭ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﺎﺩﺍﺑﻲ ﻭ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺩﺍﺩﻧﺶ ﻛﺎﻓﻲ ﺍﺳﺖ ] ﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﻣﻰ ﺩﻫﻴﺪ ، ﺑﻴﻨﺎﺳﺖ .(٢٦٥)
مثال کسانيکه برای خشنودی خدا انفاق می کنند و باغی که در بلندی واقع شده
?
« و نمونه کسانيکه دارائی خود را در جستجوی خوشنودی خدا و استواری (ايمان) خود انفاق مي کنند، مانند باغ پر درخت واقع در بلندی (بالاتر از تل) می ماند که اگر بارش سنگين به آن ببارد ثمر خود را دوچندان می دهد و اگر بارش سنگين به آن نبارد با بارشِ کمِ نيز ثمر خود را می دهد. و خدا به خوبی و بدی همه آنچه انجام میدهيد نگاه می کند و آنرا می شناسد (265)».
(«بِصارَة» بمعنی: نگاه کردن به خوبی يا بدی و درستی يا غلطی و زشتی يا زيبائی چيز مشخصی است. و«بَصير»: کسي است که به خوبی يا بدی، زشتی يا زيبائی، درستی يا نادرستی چيزی نگاه می کند و اندازه خوب و بدی آن را می شناسد. و منظور از بصير بودن خداوند پس از اين مثال اينست که همانگونه که خداوند به موقعيت خوب و بد يک باغ نگاه می کند و آن را می شناسد همانگونه نيز به موقعيت خوب و بد کارهای ما نگاه می کند و آنرا می شناسد).
ربوة به زمين مسطحی که در ارتفاع بالاتر از ارتفاع تل قرار داشته باشد گفته می شود. پژوهشهای علمی نشان می دهد که بهترين محيط برای رشد و باردهی درختان ميوه و درختان ثمر دهنده محيطی است که در ارتفاع ميان 300 تا 600 متر از سطح دريا قرار دارد. و اين همان بلندی و ارتفاعی است که در زبان عربی رَبوَة ناميده می شود و آيه از آن صحبت می کند. محيط کِشتی که در چنين ارتفاعهائی قرار دارد اين ويژگيها را دارد: وزش باد و نسيم و تجديد هوا، مرطوب بودن جو، در معرض تابش خورشيد قرار داشتن، لطيف بودن جو، فراوانی آب، انبار نمودن آب به اندازه لازم، بارانهای سنگين آفتهای آن و آنچه رشد گياهان مختل می کند را می شويد (چون آب از بلندی به زمينهای پست حرکت می کند و در آن ارتفاعات نمی ماند)، امکان نفوذ ريشه های درختان به اعماق که بنوبه خود ريشک های زيادتری را می رويانند و مواد غذائی بيشتری را می مکند و بنوبه خود ثمر درخت زيادتر می شود، و مقاومت درخت در برابر بادها و وزشهای تند نيز بيشتر می شود.
به اين ترتيب باغی که در ربوة (در ارتفاع ميان 300 تا 600 متر بالای سطح دريا) قرار دارد، با بارش سنگين ثمر خود را دوچندان می دهد، و اگر بارش سنگين به آن نبارد با بارش کم نيز به دليل وجود ويژگيهای نامبرده در آن محيطها باز هم درخت ثمر خود را می دهد. و قرآن کسانيکه برای خشنودی خدا انفاق می کنند را به باغی که در بلندی واقع شده مثال می زند که در شرايط بارش سنگين و سبک، در هر حال ثمر خود را می دهد.
