روسپی ها را دوست بداریم
و حتی جزامی هارا...
آدم های کم تر جذاب را...
به طور طبیعی باور ما در مورد عشق انسان هایی جذاب، هیجان انگیز و بی عیب و ایراد است.
ذهن ما برای دیدن ورای نازیبای هر آدمی مقاومت میکند اما کافی ست آدم ها را در کودکی هایشان تصور کنیم...
پسران و دخترانی معصوم که آرزوهایشان در اسباب بازی هایشان خلاصه میشود.
نمیشود آدم ها را دوست نداشت. کافی ست فکر کنیم اگر کسی بداخلاقی کرد، معتاد شد یا ... خودش از درون آسیب دیده است.
آدم ها را با عینک بزرگواری ببینم و آن ها را طرد نکنیم...
