نمی دانم تا به حال اسم عروسک سخنگو به گوشت خورده؟ منظور من یک مجله هست. یک دوماهنامه که سی و یک سال است دارد منتشر می شود.
"خارق العاده بود. تازه فهمیده بودم کودکان هم حق و حقوقی دارند. چیزی در اعماق وجودم می جوشید, نیازی مبرم به مبارزه برای حقوقمان. نمی دانم از کجا نشأت می گرفت. باورکردنی نبود. اما دشوار هم بود. توصیه من این است: باورها و نظرات‌تان را در جمع مطرح کنید و اجازه دهید حرف‌های‌تان شنیده شوند. قوی باشید و توقف نکنید. مهم است که صدای خود را به گوش دیگران برسانید. […]"
عروسک سخنگوی این ماه -آبان آذر ٩٩- با همین عبارت ها شروع می شود. با حرف های تاندیوی چامای ١۶ ساله, سخنگو و برنده جایزه صلح کودکان.
چندین صفحه بعد، در همین مجله می شود درباره اش مفصل تر خواند و البته درباره خیلی از چیزهای دیگر. چیزهایی مثل کتاب ها و داستان ها و هر از گاهی پرونده نویسندگانی معتبر.
در عروسک سخنگو چیزی که جلب توجه می کند اهمیت دادنش به موضوعات گوناگون و همینطور قشرها و سنین مختلف مردم برای شنیدن صدای منحصر به فرد خودشان است و همینطور دنیایی که از دریچه‌ی خاص چشم هایشان می بینند. دنیایی که فقط متعلق به همان شخص است و نه هیچکس دیگر. دنیایی که با نوشتن -و گاهی کشیدن- فرصت نشان دادنش به همدیگر پیدا می شود. (تصاویر سیاه و سفید عروسک, با نقاشی های کودکان پر و تزئین شده. چه روی جلد, چه پشت جلد یا در تمامی صفحاتش.)
عروسک دعوت می کند به خواندن, نوشتن و حرف زدن. به دقت کردن به درون و بیرون از خود. به بیان فکرهایی که در ذهن هر کدام از ما جاری‌ست و البته بیان حس و حال و احوال دنیای اطرافمان، تا بتوانیم به همدیگر نشان بدهیم هر کدام از ما در چه جهانی در حال زندگانی هستیم. چه اتفاق هایی دور و برمان دارند می افتند و چه آدم ها یا فضاهایی اطراف ما را پر کرده اند؟
عروسک همه‌مان را تشویق می کند به ایستادن, با دقت نگاه کردن و سپس قدم برداشتن و در عین حال ثبت کردن تمام چیزهایی که دیده و فهمیده‌ایم. به فکر کردن به "نوشتن" به عنوان کاری مستمر.
برای پشت گرمی و یاد گرفتن قدم به قدم این راه، روش های مختلفی را پیش رویت می گذارد: از چاپ داستان و شعر و معرفی فیلم و انیمشین و کتاب و یادداشت های روزانه بگیر تا کارگاه نقد کتاب های منتشر شده یا نقد نوشته های ارسالی که خیلی از باید و نبایدهای نویسندگی و ترجمه را برایت می گوید.
هر از گاهی هم با پرونده نویسنده های معتبر آشنایت می کند؛ با آثارشان و البته خودشان. کسانی که راه و رسم خوب نوشتن را بلدند و جایزه های معتبری هم گرفته‌اند. کسانی که می گویند چه شد که شروع کردند به نوشتن و اصلا چرا می نویسند و چطوری از پس این کار اینقدر خوب بر آمده اند.
حتی از «کودکان و نوجوانان فعال در حوزه حقوق بشر» هم حرف می زند -همان نقل قولی که در ابتدای متن آوردم- تا با خواندنِ علت پا گذاشتن و چطوری پیش رفتن‌شان در این مسیر، همه ما را به توانایی مان برای تغییر دادن و هر چه بهتر کردن دنیای اطرافمان آگاه کند و بگوید: نباید توانایی های خودت را برای ایجاد این تغییرات دست کم بگیری! حتی اگر کودک یا نوجوان باشی.
نویسنده های این مجله خود ما هستیم.
و عروسک، در کنار این ایستادن و ثبت کردن هایت، کنارت می ایستد، همراهت تماشا می کند و دستت را از همان ابتدای مسیر می گیرد.
اگر می خواهی برای عروسک بنویسی, برای اینکه بهتر بدانی چطوری و از کجا شروع کنی به نوشتن, حتما و حتما اول مجله را تهیه کن و بخوان. بهترین قسمت برای رسیدن به پاسخ این موضوع, قسمت های "پاسخک" و "پاسخک ویژه" نزدیک به انتهای کتاب است.
مثلا به نقل از خود مجله عروسک سخنگو، صفحه 130, در رابطه با نقد یکی از داستان های ارسالی: "[...]عروسک فقط نوشته های کوتاه و جذاب را -که اصلا تکراری نباشند و کپی از فیلم ها و کتاب ها نباشند- چاپ می کند[...]"
و یک چیز دیگر! نقد عروسک سخنگو واضح با بیانی رک و صریح است. از امتیازهای نوشته ات می گوید, از عیب هایش هم می گوید و خوبی نقدهایش در این است که راهکار هم می گذارد پیش رویت! تا هر چه بهتر به سمت حرفه ای شدن پیش بروی. مثل بعضی نویسندگان ایران که آثارشان اول در عروسک چاپ و نقد شده بود سپس به صورت کتاب به چاپ رسید. پس محکم باش و از نقد شدن نترس!
راه ارتباطی با نشریه عروسک سخنگو:
aroosaksokhangoo68@yahoo.com
