سلام، در این مطلب سعی کردم شرایطی رو که دوست دارم هنگام فیلم دیدن وجود داشته باشه رو در قالب 10 نکته بیان کنم. طبیعتاً هرکس هدفی از دیدن فیلم داره و با توجه به اون هدف، دوست داره شرایط خاصی رو در طول فیلم تجربه کنه. پس این ده فرمان برخلاف اون چیزی که از اسمش بر میاد و برعکس ده فرمانی که خدای موسی برای پیروانش تعیین کرد، برای همه لازم الاجرا نیست. شاید شما هم قوانین و شرایط متفاوتی رو برای خودتون تعیین کرده باشید که به نظرم خوندنشون میتونه خیلی جالب باشه. ممنون میشم در بخش کامنت ها، اون هارو به اشتراک بذارید.
اول. فیلم دیدن یک تفریح انفرادی است. هیچ تمایلی در پیدا کردن یک نفر "پایه" فیلم دیدن نداشتم. نه به
خاطر فراری بودن از اجتماع که به دلیل جلوگیری از ایجاد وقفه ناخواسته در هنگام تماشا. یک صدای
ناهنجار کنار گوشتون بر اثر خوراکی خوردن و یا کار کردن های گاه و بیگاه مثانه دوستتان کافی است که
خاطره ای نه چندان خوش از دیدن درامی عاشقانه ایجاد بشه.
دوم. خوردن و آشامیدن ممنوع! در فرمان اول از ناخواسته بودن خوراکی خوردن بقیه گفتم، برای خودم
تنقلات با اینکه خیلی بهشون علاقه دارم اما ترکیبش با فیلم خوب از آب در نمیاد. همه اش هم برمیگرده به
همون پرت شدن حواس.
سوم. فیلم بد نبینیم. در سال 2016 بیشتر از 700 فیلم فقط در ایالات متحده آمریکا منتشر شد. آیا همه
این فیلم ها ارزش دیدن دارند؟ جواب قطعا نه هست. اتفاقی که بعد از دیدن یک فیلم بد میوفته پشیمانی
از وقتی هست که هدر رفته. اما چطور بفهمیم فیلم ارزش دیدن داره ؟ هزار تا راه وجود داره.
چهارم. متناسب با احوالاتمان فیلم ببینیم. "من وقتی هیجان زده هستم هیچوقت سراغ فیلم درام غمگین
نمیرم!" فکر کنم همین جمله در توضیح فرمان چهارم کافی باشه.
پنجم. وقت کافی داشته باشیم. دیدن هر فیلم نیازمند گذاشتن مقداری زمان است. این زمان از قبل در
مشخصات همه فیلم ها آورده شده و بهتره با توجه به اون، اقدام به انتخاب کنیم تا مجبور نباشیم نصفه و
نیمه از پای داستان بلند شیم.
ششم. فیلم را با زبان اصلی نگاه کنیم. من یکی از مخالفان سرسخت دوبله فیلم هستم. با توجه به تجربه
ای که از دیدن هر دونسخه ی دوبله و زبان اصلی فیلم ها داشتم، می دونم اون احساسی که از طریق صدای
اصلی بازیگر ها منتقل می شه هیچ موقع در دوبله نمود نمی کنه. همچنین موسیقی اورجینال فیلم ها گاهاً
در نسخه دوبله دستکاری می شه ( حتی در دوبله های به اصطلاح قوی ). مثلا در خیلی از فیلم ها برای هر
قسمت از داستان، موسیقی متناسب با اون رو ساخته اند اما در نسخه دوبله حذف میشه و این خیلی آزار
دهنده است. تازه همه این اشکالات زمانی مطرح میشه که داستان فیلم(!!!) در دوبله دستخوش تغییرات
سلیقه ای نشه.
هفتم. با دقت فیلم ببینیم. خیلی اتفاق افتاده از دوستان بعد از دیدن فیلمی در مورد یکی از شخصیت ها
سوالی پرسیدم و اون ها حتی اسم شخصیت رو نمیدونستن. اگر این مورد رو به گردن حافظه بیاندازیم، اینکه
بعضی از مواقع از اتفاقات درون فیلم درک درستی ندارند رو نمیشه چشم پوشی کرد. به هر حال هر سکانس
دلیلی برای فیلم برداری و زحمت و هزینه ای برای دست اندرکاران داشته و نمیشه همینطور ازش گذشت.
هشتم. فیلم را با وسیله مناسب تماشا کنیم. اندازه صفحه نمایش، کیفیت پخش صدا و تصویر و... از
مواردی هستند که می توانند تفاوت رقم بزنند. البته این مورد شامل تبصره هایی هست و باید دسترسی به
وسیله مناسب هم داشته باشیم تا اجرا شود.
نهم. نسخه ای از فیلم با کیفیت قابل قبول را تماشا کنیم. کیفیت قابل قبول برای هرکس تعریفی دارد. اما
مطمئنا نباید محدوده این تعریف رو تا حدی گسترده کنیم که به چشم خودمون آسیب برسونیم و یا شب و
روز فیلم رو تشخیص ندهیم.
دهم. مکان دیدن فیلم مناسب باشد. شاید فکر کنید این یکی دیگر آنچنان اهمیتی ندارد. اما راحتی مکان
نکته ای است که ممکنه زیاد بهش توجه نشه و این برای یک فیلم خوب سم است. چرا که احساس خستگی
ناشی از حضور در یک مکان ناراحت ممکنه بر قضاوت یک فیلم توسط بیننده اثر منفی داشته باشه. همچنین
من ترجیح میدم هنگام فیلم دیدن همه جا تاریک و ساکت باشه، برای همین این رو جزو ویژگی های مثبت
یک مکان مناسب میدونم.
