فیلم Parasite
اول از همه بگم من یک مشکل بزرگ با این فیلم دارم. اما چه مشکلی با برنده نخل طلا و یکی از نامزدهای اصلی اسکار می شه داشت ؟ اجازه بدید اول فیلم رو معرفی کنم.
فیلم Parasite ( به معنی انگل ) ساخته bong joon-ho کارگردان مطرح اهل کره جنوبی هست. با یک سرچ ساده می شه فهمید که این کارگردان علاقه زیادی به ژانر رازآلود داره و به کسانی که با این ژانر فیلم ارتباط برقرار می کنند پیشنهاد می کنم آثارش رو حتما تماشا کنند. همونطور که ذکر شد فیلم موفق به دریافت نخل طلای جشنواره کن شد و این آخرین افتخار برای سازندگان نبود و اقبال زیاد در اکثر جشنواره هایی که حضور داشت رو کسب کرد. همچنین پیشبینی ها نشان دهنده این هست که جایزه اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان رو برنده خواهد شد. اما آیا این قدر که ازش تعریف می کنند و جایزه برده، خوب هست ؟ جواب من یک بله بزرگه.
فقر و ثروت،فریب، راز،طمع، قتل و خونریزی. داستان در مورد تقابل دو خانواده از دو کلاس و طبقه اجتماعی متفاوت در کره جنوبی هست. خانواده کیم که تمامی اعضای آن بی کار هستند و در به در به دنبال یک لقمه نان. در مقابل خانواده ثروتمند پارک. از ابتدا تفاوت دغدغه ها آشکاره. کیم ها در یک زیرزمین زندگی می کنند و به کنج دیوارهای اتاق می چسبند تا وای فای رایگان مغازه بغل خانه رو بگیرند و باید با افراد مستی که شب ها جلوی پنجره زیرزمین ادرار می کنند سروکله بزنند. پارک ها فارغ از مسائل مادی به دنبال تربیت دو فرزند خود هستند و حاضرند هر هزینه ای رو در قبالش پرداخت کنند. روند اصلی داستان با ورود پسر خانواده کیم به عنوان معلم خصوصی زبان انگلیسی به خانه پارک آغاز می شه و ...
به هیچ وجه با فیلم کسل کننده ای روبرو نخواهید شد. روند داستان در تمام طول فیلم طوریه که به حالت نیم خیز و بعضی مواقع از استرس زیاد به صورت ایستاده باید تماشا بشه ( LOL ). اما جدای از شوخی معمولا وقتی پای فیلم های غیرهالیوودی می شینیم به طور پیش فرض این حس رو داریم که باید کلی دیالوگ بین بازیگرها رو تحمل کنیم و آخرش هم یه پایان باز باعث میشه شب خوابمون نبره و به این فکر کنیم که آخر نادر از سیمین جدا شد یا نه ! البته خیلی از فیلم های محبوب من از همین دست هستند. اما Parasite دو کفه ترازو یعنی سرگرمی و فرم رو به خوبی رعایت کرده و تقریبا همه اقشار فیلم بین ازش لذت خواهند برد. شاید بیشترین حسی که فیلم در آدم برانگیخته میکنه استرسه. در یکی از سکانس ها، بدون هیچ سروصدا و شلوغ کاری، بدون کوچکترین حرکت اضافه ای، استرسی رو منتقل می کنه که من چند بار دیدن رو متوقف کردم تا یه نفسی بکشم و دوباره ادامه دادم. خودتون رو آماده کنید.
نکته دیگه ای که حداقل برای من لذت بخشه، زبان کره ای بود. مخصوصا همراه با طنز جالبی که خیلی از قسمت های فیلم داره، خنده ملیحی بر لبان بیننده جا میزاره.
اما تمام این حرف ها که شد تعریف. پس مشکل بزرگ من چی بود ؟
مشکل بزرگ، معرفی فیلم به دیگران هست. متاسفانه دید صفر و صدی به تمام مسائل خیلی از مواقع باعث ضرر هست. تجربه من از معرفی این فیلم به دیگران چندان جالب نیست و اکثرا با شنیدن کشوری که فیلم در اون ساخته شده برخورد "جومونگ طور" دارند. قرار نیست تمام ساخته های کشور هند "فیلم هندی" به معنای رایج در کشور ما باشند. می تونم چندین مثال از سینمای هند بزنم که فیلم های بسیار قوی و خوش ساختی هستند. قرار نیست تمام ساخته های سینمای کره جنوبی امپراطور بادها باشند. اتفاقا هردوی این کشورها سینمایی قوی تر از کشور عزیز ما دارند. البته که محتوایی که هر کس می خونه و یا تماشا می کنه رو خودش انتخاب می کنه و شاید دیدن یا ندیدن Parasite توسط دیگران تأثیری بر من نداشته باشه. اما این تفکر غلط صفر و صدی، حتما در جامعه تأثیر گذار هست. شما چی فکر می کنید ؟
راستی برای کسانی که فیلم رو دیدند : به نظرتون منظور از "انگل" کدوم شخصیت بود ؟
نام فیلم : Parasite
محصول سال : 2019
امتیاز دیگران : 8.6/10 در وبسایت IMDB
امتیاز من : 9/10
