بسم الله.
تا حالا به این فکر کردی که چرا انقدر درهم و برهم و سردرگم زندگی می‌کنیم؟
اینکه خیلی کم پیش می‌آید بتنویم واقعا یه ساعتی رو با خودمون بگذرونیم که
راستی چه خبر؟
چند چندی با خودت؟
چی کارا می‌کنی اصلا؟
(راستی یه بار دیگه به عکس دقت کن و بعد بقیه متن رو بخون)
برای همین در طول شبانه روز، در یک جست و جوی بی پایان از ابزارها و روابطی هستیم که بتونیم با کمک اون ها ابعاد مختلف زندگی هامون رو روفرم نگه داریم:
از اخبار نمی‌خوام بی خبر بمونم، برای همین توی چند تا سامانه خبری بیشتر ثبت نام می‌کنم و حتی عادت می‌کنم که هر چند ساعت بهشون سر بزنم.
دوست دارم آدم محبوب و اجتماعی باشم، برای همین چندتا اکانت سوشال مدیای بیشتر برای خودم می‌سازم. و هر چند ساعت یکبار یه سر بهشون بزنم تا نکنه اتفاق مهمی رو از دست بدم و برای کذاشتن نظرم دیر بشه!
می‌خوام خریدهام رو راحت تر انجام بدم، برای همین چند تا فروشگاه آنلاین فروش پیدا می‌کنم تا باهاشون خریدهام رو راحت تر انجام بدم.
و از اونجایی که بعد ساعت های کاری روزانه ام حق دارم که کمی هم تفریح کنم، توی چند تا سایتی که مخصوص فیلم و باقی محتواهای فان و غیر جدی هست اشتراک می‌خرم.
و قطعا چند تا بازی هم برای داخل گوشی همراهم نیازه تا وقتایی که حوصله ام سر رفت،بتونم چند دقیقه زمان رو فراموش کنم.
یکسری کارهای خرده ریز هم که همیشه هستن.
از تعمیرات جزئی وسایل خونه تا تاکسی و شستن لباس ها و خریدن غذا های مختلف و هزارتا داستان دیگه.
حالا به همه این ها مسائل کاری رو هم اضافه کن!
گروه هایی که داخلش عضوی تا بفهمی توی اکوسیستم کسب و کارت چه خبره.
رقیب چی کار کرد؟ نمونه مشابه خارجی چطور؟
اپلیکیشن هایی که روی سیستم و موبایلت نصب می‌کنی تا کارهات رو یادت بندازه، کارهات رو مرتب کنه، کارهات رو طبقه بندی کنه، کارهات رو تموم کنه، کارهات رو به اشتراک بذاره، کارهات رو شبا توی خوابت برات زمزمه کنه و…
و از همه این‌ها بدتر، حتی برای عقاید و چهارچوب هایی که برای خودمون تعیین می‌کنیم هم به این ابزارها وابسه می‌شیم.
عقاید ما توی حوزه های مختلف به شدت وابسته شدن به موج های مختلف بزرگ و کوچیکی که توی این فضای شلوغ دورمون به وجود می‌یان.
یکی یه کلیپ پخش می‌کنه از یه رسوایی، یه عده جوابش رو میدن و ما هم بلاخره از یکی شون طرفداری و توی دور همی هامون ازش یاد می‌کنیم.
ما دور خودمون رو با هوشمند های به ظاهر کوچولو پر می‌کنیم تا بلکه بتونیم به کمک اون ها کمی احساس هوشمندتر شدن پیدا کنیم.
و صدای هیچ کس هم درنمی‌ياد که این مسیر نه تنها ذره ای کمک نمی‌کنه، بلکه هر روز داره ما رو از اون خلوصی که واقعا برای رشد نیاز داریم دورتر می‌کنه.
دلیلش هم کاملا ساده است.
همه پلتفرم هایی که ما به نوعی باهاشون سر و کله می‌زنیم، از خبری گرفته تا صرفا فان و سرگرمی، زمانی برنده می‌شن که بتونن بیشتر افراد رو به سمت خودشون بکشونن:
برای همین مدام به ما پیام میدن که یه سر به ما بزن!
چند وقته ندیدمت و بیا این کد تخفیف رو بگیر که باز بتونیم همو ببینیم!
امروز روز جهانی آدم هاییه که یه زمان دور خودشون علف می‌بستن و به همین دلیل بیا به ما سر بزن تا با کلی تخفیف بتونی لذت داشتن جدید ترین مدل های نردبون ما رو توی خونه از نزدیک حس کنی!!
هر کدوم توی ۲۴ ساعت روز دارن تحلیل می‌کنن که ما چه چیزهایی رو بیشتر از همه دوست داریم و بهشون واکنش نشون می‌دیم.
چه زمانی و حتی با چه کلماتی به ما پیام بدن تا بیشتر توجه ما رو به خودشون جلب کنن.
و نتیجه این میشه که ما در توهمی از رشد، روزمون رو شب می‌کنیم.
از هر حس و تجربه ای یک قاشق می‌چشیم.
از شنیدن دو کلمه فلسفه تا چشیدن طعم خوب یک غذا زیر زبون‌مون.
بی توجه به اینکه با داشتن این همه اشتراک، چقدر توی چیزی که باید بهتر شدم و چه اندازه بیشتر از قبل میتونم عمق زندگی رو درک کنم…
این که واقعا از هر صد تا چیز، به نود و نه تاشون نباید سر زد!
حس می‌کنم هر اندازه که بیشتر با این هوشمند ها درگیر بشم، ذره ذره از خلوصم کم میشه و کمتر به خودم و دنیای اطرافم و حتی روزم میتونم فکر کنم.
