همه باید یک آغوش داشته باشن برای روزهای بی قراری
روزهای سرد و سخت تنهایی،
روزهای شلوغ و دراز و طولانی
و پناه ببرند به مامنی امن و جای بگذارند آن تنش و دغدغه و خستگی را.
آغوشی که فقط و فقط مخصوص خودت آفریده شده باشد، سینه‌ای که سرای تو باشد، پیچک دستانی که فقط گرد تو بپیچند.
آغوشی که آنجا بتوانی به صد ها سال خواب عمیق روی..
آغوشی به قدمت آفرینش زمین و آسمانها
همه باید یک "تو" برای روز مبادایشان، جایی در پستویی پنهان کنند که آغوشش تمام دلتنگیهای بشر را برایشان به یکباره بزداید.
