در مورد نوشتن همیشه دوست دارم حرف جدیدی بزنم و از حرفهای تکراری و ملال آور فراریم اما صادقانه اذعان میکنم که ریشه و اصل حرفهایی که اینجا زدم بیشترشون نزدیک بهم بوده ....بگذریم
طی ۵ سال اخیر به گمانم حدود ۱۰۰ جلسه کمتر یا بیشتر استخر رفته ام جلسات ۹۰ دقیقه ای و از ۲۰یا۳۰ نفر تا بالای ۱۰۰ نفر در سانسهای مختلف بودن ....معمولا بهار و پاییز و زمستون خلوت تر و تابستونا بخصوص تیر و مرداد شلوغ تر بوده در همه سانسها ۴ نفر غریق نجات در ۴ جهت استخر حضور داشتن و اذعان میکنم شغل واقعا کسل کننده ای غریق نجات بودن البته که هیچ زحمت و فشاری روشون نیست و خیلی راحتن شاید....
القصه تو تمام این زمانها که بودم کلا ۲ بار شاهد بودم که افرادی کمک خواستن یعنی معمولا آدما تو استخر بر دو دسته ان یا شنا بلدن یا بلد نیستن اونایی که بلدن خوب عمق کم یا زیاد بحالشون فرقی نداره و به هر دو تا سر میزنن اما اونایی که بلد نیستن یا فقط در عمق کم میرن یا تجهیزات با خودشون دارن که به مشکل نخورن .... اگر بلد نباشن من ندیدم ریسک کنند و بزنن به عمیق که امکان داشته باشه کارشون به نجات غریق بخوره معمولا این رو یک پوون منفی برای خودشون میدونن و احساس میکنن جلوی دوستانشون کنف شدن به همین دلیل ریسک نمیکنند ....
حالا این رو بزارید در مقابل محتواهای فضای مجازی و کتابهای انگیزشی خیلی حرفها درست و آدم باید خطر کنه و در زندگی ریسک کنه اما واقعیتش مردم تو استخر با ۴ تا غریق نجات آماده و ریسک نزدیک به صفر غرق شدن خطر نمیکنند پس چجوری همین احتمالا آدما تو فضای مجازی جو میدن و همه را به شجاعت و خطرپذیری دعوت میکنند....شاید دیدگاه و تصور من اشتباه باشه ولی من کلا ۲ بار کمک خواستن دیدم از افراد البته واقعا شنا در حدی که آدم تو استخر به مشکل نخوره مهارت خیلی محدودی نیاز داره ....
