سیاستمدار ظاهرا از همون ابتدا و از دوران نامزدی در انتخابات تکلیف همه را روشن میکنه و مطرح میکنه که چه اهداف و برنامه هایی رو دنبال میکنه و نتیجه سیاستگزاریش روی اقتصاد بازار قیمت ارز اشتغال صادرات واردات چه تاثیری میزاره ...
نمونه بارز سیاستمدار به نظرم البته شاید دقیق نباشه خاویر میلی هست رئیس جمهور آرژانتین از قبل انتخابات یکسال پیش برگزار شد مطرح کرد که میخواد حقوقها را کم کنه قیمت ارز رو دوبرابر کنه کارمندان رو تعدیل کنه و ظاهرا اجراشون کرده یا همین ترامپ هم سیاستمدار دقیقا خواسته ها را مطرج میکنه توئیت میکنه و برنامه ها را پیش میبره گرچه واقعیتهای اقتصادی هم کار خودشون رو میکنند و ممکن خیلی خواسته هاش امکان اجرا و برآورده شدن نداشته باشه....
دیپلمات ظاهرا همه اون برنامه ها را پیش میبره منتها چراغ خاموش و نتایج حاصل از برنامه هاش رو به گردن عوامل دیگری میندازه و حتی منکر برنامه ریزی هاش یا نتایج حاصل از برنامه ها میشه
نمونه شاخصش حسن روحانی بود همه اون چیزی که باعث جهش قیمت ارز شد را یا حاصل مستقیم برنامه هاش بود یا نتایج حاصل و ناشی از تصمیماتش بود یا واقعیت اقتصاد بود که به هر صورت دائما در حال تشدید شدن بود مردم حس میکردن این قیمتهای جدید فیک هست و به شرایط قبلی برمیگردن اما اون همه چیز رو شخم میزد و میومد جلو تا به مقصد نامعلومی که اصلا جلوی چشم مردم نبود برسه...
چه سیاستمدار و چه دیپلمات هر کدوم مزایا و معایب خودشون رو دارن و بستگی مستقیم به اوضاع و شرایط اون مملکت دارن....
وقتی چراغ خاموش سیاستها پیش برده میشه مردم در زمان طولانی تری با مثلا جهش قیمتها مواجه میشن و احتمالا از لحاظ ذهنی بیشتر آمادگی پیدا میکنند...
سیاست مثل تصادف یک دفعه پیش میاد هیچ آمادگی قبلی در موردش وجود نداره میاد شرایط خودش رو تحمیل میکنه امکانات مورد نیاز سریعا باید براش فراهم بشه پلیس بیاد کروکی بکشه و مقصر رو اعلام کنه آمبولانس میاد مصدومین را منتقل میکنه بیمارستان بلافاصله اقدامات مورد نیاز رو انجام میده و کلیه زوایای حقوقی مالی درمانی و رفاهی مورد نیاز مشخص هست مسئله به طور کلی روی میز هست مراجع مربوطه مشخص هزینه ها مقابل دیدگان مردم هست و عواقبش قابل ارزیابی هست اما بهر صورت بخاطر شفافیت نسبی که داره ممکن به سرعت مورد بهره برداری ذینفعان قرار بگیره هر گونه سیاستی برندگان و بازندگان خودش رو داره و هر طرفی تمایل به کاهش هزینه برای خودش و حداکثر کردن منافع هست اگر در کشوری مردم بر اثر دوران طولانی بلاتکلیفی یا تصمیمات غلط دچار گرفتاریهای زیاد و فقیر شده باشند این فقر و سایر مسائل نیروی اجتماعی قوی ولی البته پراکنده ای رو ایجاد میکنه که تمایل زیادی برای مخالفت و مقابله با سیاست رسمی داشته باشند مثل قضیه بنزین آبان ۹۸ که قیمت تغییر کرد و خیل عظیمی از کسانیکه اون سیاست رو به زیان خودشون تفسیر میکردن به خیابون ریختن و مسائل دیگری هم تشدیدش کرد....
بنابراین خیلی وقتها حاکمیت یا شرکت یا اون مجموعه به این جمع بندی میرسه که با توجه به واقعیات موجود باید حتی الامکان برای اینکه حساسیتی برانگیخته نشه سیاستها را پنهانی پیش ببره مثلا اینقدر کمبود یا اختلال در عرضه بنزین ایجاد کنه تا مردم یواش یواش ذهنشون بپذیره که افزایش قیمت بنزین به نفعشون هست...
البته قیمت یک پارامتر در سیاستگزاری هست...
ایران از سال ۹۶ وارد دوران تاریکی شده دوره نااطمینانی که ظاهرا بخش زیادیش بخاطر دوران احمدی نژاد هست و ما هنوز از عوارض دورانش عبور نکردیم چند ماه قبل وزیر اقتصاد اسپانیا گفتن اسپانیا به تازگی از عوارض سقوط اقتصادی ۲۰۰۸ عبور کرده یعنی اونجا هم ۱۶ سال طول کشیده تا به زعم وزیرشون از یک دورانی عبور کردن...
پزشکیان سیاستمدار باشه یا دیپلمات شما نظر بدید
ابهام با سختی تدریجی و کسب آمادگی
تصادف گرفتاری و تقسیم کار و جمع شدن کار
🙆♂️🙆♂️
