همانگونه که ملاحظه میفرمایید(البته با عرض پوزش خیلی ریز)یک شرکت آمریکایی که حوزه فعالیتش سرمایه گزاری و مدیریت سرمایه و ... هست با فشار دولت آمریکا به سرکردگی ترامپ اومده و از یک شرکت خوشه ای 🤔هنگ کنگی که احتمالا اونهم تو هیئت مدیرش سرمایه دار آمریکایی هست ۴۳ بندر در ۲۳ کشور جهان رو خریداری کرده یا انتقال مدیریت داده که اصلی ترینش پاناما هست و فقط در مورد همین پاناما ۱۹ میلیارد دلار هزینه کرده ...
این اتفاقات برای دولت مرکزی چین فاجعه بوده ولی بازم به شرکت هنگ کنگی گفتن خدا پدرتون رو بیامرزه که بنادر هنگ کنگ و بنادری که تو خاک خود چین بودن رو واگذار نکردید و البته شرکت آمریکایی شاید خواهان بنادر هنگ کنگ و خود چین نبوده باشه....
من حقیقتا در این موارد هیچ تخصص و دانشی ندارم ولی بازی سرمایه داری خیلی رو هست و شفاف هست چینی ها ۳۰ سال رفتن در مناطق مختلف جهان سرمایه گزاری کردن برای تسهیل مراودات اقتصادی بنادری رو بازسازی و مدرن کردن و در زمان حدود ۲ ماه از روی کار اومدن ترامپ همه اونها را در ۵ قاره جهان واگذار کردن و اومدن بیرون
این البته ضربه خاصی به چین شاید محسوب نمیشه باید متخصصش اظهارنظر کنه اما ببینید چه سیستمی در جهان حاکم هست و اگر یک کشوری بخواد بیرون از این بازی باشه چقدر ممکن منزوی بشه و کنار گذاشته بشه در حقیقت خود چین هم با سرمایه و تکنولوژی غربی چین شده و ملتزم به قواعد بازی شده تا تونسته بیاد وارد بازی بشه...
الان آه و فغان و ناله هست که چرا صدای آمریکا و رادیو فردا و.... دیگه را بودجه را دولت آمریکا به بهانه صرفه جویی در هزینه ها قطع کرده اما در جای دیگه ببینید فقط ۱۹ میلیارد صرف در اختیار گرفتن کانال پاناما کرده که خوب نشون میده اون شبکه های رادیویی و تلویزیونی براش جواب نبوده اما اینجا بندر و کانال براش حساس پول میزاره تا شاید حداقل از یک جنبه تعرفه های واردات و صادرات دستش باشه کالای خودش رو عوارض گمرکی رو ارزونتر حساب کنه و تسهیل بشه و کالاهای رقبا رو مثلا تعرفه رو کم و زیاد کنه به نحوی بالاخره با این سرمایه گزاری لابد برای تولیدکننده یا بازرگان آمریکایی مزیت بوجود میاره ...
آمریکا ناچار هست خیلی جاها کارها و سیاستهایی پیش بگیر تا تعیین کننده قواعد بازی باشه و گرنه سرمایه دار عاشق چشم و ابروی آمریکا نیست و سرمایه ها سر از جاهای دیگه در میاره باید اگر میخواد قاعده و اصول نظمی رو خلق کنه اون دست بالا را داشته باشه...
حالا که آمریکا بازی رو برده تو دریا و بندر و کشتیرانی و امثالهم که البته با اون ۸ تا رزم ناوش همیشه مزیت آمریکا بوده ایران هم با این همه سواحل دریای آزادش با تنگه هرمز و بندرعباس و مکران و ماهشهرش میتونه تو این بازی باشه سرمایه سرمایه گزار این بنادر رو خیلی بهتر از دبی و ... میتونه آباد کنه و جاهایی مثل هند و آسیای میانه و ... را دست بگیره و اقتصاد ایران جزئی از نظام سرمایه داری باشه ...
سرمایه اونا مدیریت ما با یک ملاحظاتی نظمی رو شکل میده که توسعه و رفاه برای ایران و منطقه توش هست ...
فهم نظام بین الملل فرصتها و چالشها خیلی کمک کننده هست در عرض دو ماه بهره بردار یا مدیر یا مالک ۴۳ بندر از یک مجموعه رفته به دست یک مجموعه دیگه در حال حاضر در مدت دو ماه ما شاید پروانه ساخت یک زمین تو روستا هم موفق نشیم بگیریم اما اونجا اینقدر در مباحث مدیربت و مالکیت و بهره برداری و قرارداد و خط مشی رشد کردن که میتونند به سرعت این کارها رو هندل کنند سرعت عمل و تقسیم منافع و هزینه ها اینقدر در موردش کار کردن که به نتیجه می رسوننش ...
اونوقت ما گرفتار وقت گذروندن نادیده گرفتن و چشم پوشی و کم اهمیت جلوه دادن مسائل هستیم...
مسائل ناترازی اشتغال محیط زیست و.... خواسته یا ناخواسته بخشی از جوابش در اصول شرکت داری و میزان مداخله دولت و توانمندی شرکتها و دولتهای خارجی هم هست...
