رهبر جمهوری اسلامی فرموده اند: مذاکره با دولت آمریکا عاقلانه، هوشمندانه و شرافتمندانه نیست. استدلال ایشان هم این است که: «ما در دهه ۹۰ با آمریکا مذاکره کردیم حدود دو سال یک معاهدهای هم تشکیل شد، اما همین شخصی که الان سر کار است(پرزیدنت ترامپ)، معاهده را پاره کرد.»
کلی تحلیلگر هم پیش و پس از مواضع اخیر ایشان، نوشته و گفته اند، امکان ندارد آقای خامنه ای تن به مذاکره با آمریکا دهد. از جمله بیژن اشتری هم طی یادداشتی تحت عنوان: چرا آقای خامنه ای اهل عقب نشینی نیست، استدلال کرده اند که آقای خامنه ای از نوجوانی یک امپریالیست ستیز دو آتشه بوده و هنوز هم هست و بر همین پایه است که توانسته ۳۵ سال در قدرت بماند. تا آخرین نفس هم دست از این رویکرد خود بر نخواهد داشت.
راستش این گونه استدلال ها از منظر واقعیت های زمخت ژئوپولیتیک کم مایه و شوربختانه سبک است.
خوب است فقط یک مورد در تاریخ معاصر نشان داده شود که رژیم ها بین فروپاشی و ناپایداری و سازش و سازگاری و بلکه تسلیم، اولی را برگزیده باشند؟! ماهیت رژیم مستقر، سازگاری با شرایط در جایی است که ناگزیر به انتحاب بین ماندگاری و حذف است. فرقی هم ندارد که رئیس حکومت استالین، مائو، وویچیچ یاروزلسکی، مانفرد گرلاخ باشد یا رهبران مقدس نما و کارماتیک مذهبی.
بر این بنیاد جمهوری اسلامی هم خواه و ناخواه ناگزیر است به قواعد بین المللی تن دهد؛ سمعا و طاعة یا طوعا و کرها. خوب یا شوم، درست یا نادرست. از هماکنون ببینید که شتر سازش و سازگار شدن با نظم بین المل در میدان پاستور بالاخره خواهد خوابید. شتابزدگی در تحلیل سیاست، همواره به ناکجاآباد می رسد. پله به پله.
#یدالله_کریمی_پور
