چرم از بسیاری قبل بخشی از فرهنگ بشر بوده است. از چرم به عنوان فراورده شکار ، (پوست حیوانات) استفاده می شد. چرم اولین فراورده ای بود که برای محافظت از اجداد قدیمی ما همچون لباس ، کفش و پناهگاه در برابر سرما و یخ زدگی استفاده شده است. تقریباً هر پوست حیوان می تواند به چرم تبدیل شود ، حتی پوست برخی ماهی ها! رایج ترین حیواناتی که برای چرم استفاده می شوند معمولاً پستانداران بزرگ هستند . گیاهخواران گوشتی مانند گاو ، گوسفند ، گوزن یا بوفالو که یا در حال شکار و یا در حال پرورش آنها هستیم از این قسم می باشند.
متأسفانه ، پوست خام حیوانات در صورت عدم رسیدگی؛ پوسیده و یا سفت می شود ، بنابراین صنعتگران باید راهی را برای نرم نگه داشتن و انعطاف پذیری پوست دباغی کردن آنها با مواد شیمیایی طبیعی محیط پیدا کنند. جالب است بدانید که برخی از بهترین ترکیبات برای دباغی کردن پوست حیوانات ؛ قسمت های دیگر خود حیوانات مانند چربی ، مغز استخوان ، مغز و ادرار هستند!
چرم در فرهنگ مصر و روم از اهمیت زیادی برخوردار بوده است ، جایی که روشهای پیشرفته تری برای دباغی با استفاده از روغن ، مواد معدنی و عصاره های گیاهی بکار می رفت. در برخی از مقبره های مصری نقاشی هایی وجود دارد که چرم سازی را به تصویر می کشد و قطعات چرمی دست نخورده با فرعون ها مدفون شده است. در رم ، دباغی به اندازه کافی کارآمد و گسترده بود به طوری که حتی مردم عادی (نه فقط ثروتمندان) می توانستند از عهده خرید چرم برآیند. در حقیقت ، نسخه ای از صندل چرمی با روکش بالا که سناتورهای رومی می پوشند ، هنوز بخشی از مجموعه مد مدرن ما است!
در اروپا ، از قرون ۱۴ تا ۱۸ ، دباغی کردن یک مهارت بود که توسط اصناف انجام می شد ، اما شغلی به نام دباغ هنوز شغل وحشیانه و کثیفی بود که به فعالیت بدنی زیادی نیاز داشت. در اواخر دهه ۱۷۰۰ ، دباغی به یک عملیات تولید در مقیاس بزرگتر تبدیل شد ، اما تا زمان کشف روش دباغی کروم در سال ۱۸۵۸ این صنعت واقعاً تغییر نکرده بود.
دباغی با کروم که یک روش دباغی معدنی است و از نمک های کروم به عنوان عامل اصلی دباغی کننده استفاده می کند ، زمان دباغی را از ۸ هفته به چند ساعت کاهش داد! این کشف بنیادی همراه با توسعه ماشین آلات جدید برای پردازش چرم به سرعت کارخانه های کوچک دباغی مستقل را از بین برد و فرایند دباغی را به فعالیتی بزرگ تبدیل کرد.
روشهای قدیمی دباغی در کشورهایی مانند مراکش کماکان انجام می شود ، جایی که هنوز دباغ ها از چیزهایی مانند فاضلاب شهری ، لایم و سرگین کبوتر برای برنزه کردن پوست استفاده می کنند و عصاره هایی از گیاهان مانند حنا ، نعناع ، نیلی و خشخاش برای ایجاد رنگهای زیبا و روشن در آنها استفاده می شود.
سنت کار چرم در آمریکای شمالی تا حد زیادی با فرهنگ غرب آمریکا گره خورده است. چرم یک ماده حیاتی برای پیشگامان ، گله داران و بومیان آمریکا بوده است ، که اغلب دور از منابعی همانند پارچه های دست ساز زندگی می کردند . آثار چرمی این فرهنگ ها زیبایی متمایزی را ایجاد کرد که اغلب ترکیبی از سنت های هنری بومی و استعماری بود.
امروزه ۸۰-۸۵ درصد چرم در کارخانه های بزرگ صنعتی دباغی می شوند ، اما هنوز تولیدی های چرم سازی کوچکتری وجود دارد که چرم دباغی گیاهی نیز تولید می کنند.
چرم در مقاصد مختلف در جهان مدرن مورد استفاده قرار می گیرد و نقش مهمی در بنیان مد دارد. بسیاری از جنبش های فرهنگی متنوع با صنعت چرم اتفاق افتاده است. از دوچرخه سواران و پانک ها ، تا گاوچران ها و افراد اجتماعی ، بسیاری از جمعیت شناسان چرم را به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از هویت های اصلی صنعت و مد مطرح می کنند.
هنوز جامعه پر جنب و جوش کارگران چرم در آمریکا وجود دارد و طراحان و صنعتگران معاصر روز به روز در حال آزمایش چرم سازی و توسعه تکنیک ها و زیبایی شناسی جدید هستند. همچنین برش لیزری با چرم به خوبی انجام می شود ، که منجر به طراحی های بسیار پیچیده و جالب شده است.
( نویسنده : مرتضی شده )
