به قلم: امیر شعبان‌جولا
🔹 بعد از سخنرانی دیروز آقا، عموم امت حزب‌الله به دو دسته تقسیم شده‌اند:
1️⃣ کسانی که می‌گویند آقا حکم حمله را دادند و مشغول مطالبه از سیاسیون و نظامیون هستند که بسم الله، حمله کنید!
2️⃣ کسانی که می‌گویند وقتی آقا حکم حمله را دادند پس حمله قطعیست و به مقابله با دسته‌ی اول می‌پردازند که دخالت شما فقط موجب تضعیف می‌شود، بس کنید!
🔹 و هر دو دسته عمیقاً دچار انحراف در فهم از بیانات آقا هستند و تنها چیزی که این وسط شهید می‌شود، مطالبه‌ی آقاست. آقا نفرمودند که باید قدرت نظامیمان را به دشمن بفهمانیم. حتی نفرمودند که باید قدرت ایران را به دشمن بفهمانیم. تأکید روشن بیانات آقا که مدام هم تکرار کردند، نشان دادن قدرت، ابتکار و اراده‌ی ملت بود.
❓ برای اینکه تأکید آقا را بهتر بفهمیم باید بپرسیم خطای محاسباتی دشمن چیست که باید به هم بخورد؟
❌ یقیناً خطای محاسباتی‌اش این نیست که مثلاً گمان کند ما موشک هایپرسونیک نداریم یا نمی‌توانیم سرزمین‌های اشغالی را موشک‌باران کنیم. او بهتر از ما نه تنها می‌داند که ضربه‌ی آن را در وعده‌ی صادق 2 چشیده است.
✔️ خطای محاسباتی دشمن درمورد توان نظامی ما نیست، درمورد اراده‌ی ملت است. اگر خطای محاسباتی دشمن درمورد توان نظامی بود، باید با قدرت نظامی خطای محاسباتی‌اش را اصلاح کرد اما وقتی خطای محاسباتی‌اش درمورد اراده‌ی ملت است، این سخن آقا معنی‌دار می‌شود که باید اراده‌ی ملت را به دشمن بفهمانیم.
🔸 دشمن در محاسبات خودش که میزان مشارکت در انتخابات، نوع انتخاب مردم و مسائل دیگری از این دست در آن مؤثرند گمان کرده مردم ایران حاضر به تحمل هزینه‌های جنگ نیستند. فلذا اگر جنگ بالا بگیرد، مردم ایران پشت حکومت را خالی کرده و ایران تسلیم می‌شود. برای اصلاح این خطای محاسبه باید اراده‌ی محکم مردم را نشان دهیم. نشان دهیم که مردم با چه قدرتی در میدان حاضرند. این کار نیازمند ابتکار عمل است. بله یقیناً پاسخ نظامی هم باید داد اما این بار پاسخ نظامی باید با پشتوانه‌ی مردمی بسیار محکمی باشد که اراده‌ی مردم را به رخ دشمن بکشد.
