به قلم: محمد یوسفی
جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان پرچمدار محور مقاومت، پس از ترورهای بزدلانه و جنایتکارانه رژیم صهیونیستی چند گزینه پیش رو داشت؛ ازجمله اینکه برای فرار از «تله جنگ» بنشیند و شاهد دومینوی ترورهای بی پایان رژیم صهیونیستی باشد یا اینکه با عملیات «وعده صادق 2» از سیاست «صبر راهبردی» به «واکنش بازدارنده» گذر کند و پاسخ قاطعی به رژیم صهیونیستی بدهد.
بی‌تردید پاسخ به رژیم صهیونیستی در همان سطح عملیات گذشته «وعده صادق» نه تنها بازدارندگی برای جمهوری اسلامی ایران و مقاومت ایجاد نمی کرد، بلکه باعث افزایش گستاخی صهيونيست‌ها در افزایش تنش و عملیات های ترور علیه رهبران جبهه مقاومت می‌شد و نتیجه معکوس داشت.
گزینه و انتخاب سوم، پذیرش خطر تقابل مستقیم و حمله شدید با هدف بازدارندگی بود که می‌تواند برهم زننده معادلات شوم آینده صهیونیست‌ها باشد، زیرا به نظر می‌آمد تداوم سریال ترورهای رژیم صهیونیستی در لبنان و سوریه، در مرحله بعدی احتمالاً به تعرض به خاک ایران منجر شود و پس از ناتوان سازی عناصر مقاومت منطقه و بازوهای قدرت ایران، تهران به‌تنهایی در تقابل مستقیم با تل آویو و متحدانش قرار می‌گرفت.
حمله گسترده به دشمن به جنگ گسترده منجر می‌شود که تهران به‌تنهایی قدرت مقابله با حملات هوایی رژیم صهیونیستی را دارد. علاوه بر این، نیروی هوایی رژیم صهیونیستی که مدعی برتری آن هستند، می تواند به پاشنه آشیل صهیونیست‌ها تبدیل شود.
به دلیل محدودیت سرزمینی رژیم صهیونیستی از کار انداختن فرودگاه‌های این رژیم در قالب عملیات «وعده صادق 2» برای تهران کار پیچیده ای نبود و توانست با تخریب فرودگاه ها عملاً توان تهاجمی رژیم صهیونیستی را فلج کند.
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی پس از حملات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که با همکاری ارتش جمهوری اسلامی ایران انجام شد، مستأصل و هراسان به پناهگاه‌های زیرزمینی گریخت.
در برابر حملات موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و عملیات «وعده صادق 2» سامانه های پدافندی رژیم صهیونیستی ناتوان نشان دادند و اکنون نتانیاهو که پس از ترور سیدحسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله لبنان به گزافه گویی روی آورده بود، به بزرگترین بازنده نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی تبديل شد.
بی‌تردید اگر نتانیاهو به دنبال انتخاب گزینه واکنش و تداوم جنگ باشد، با فرو رفتن در جنگی طولانی بزرگترین متهم به چالش کشیدن امنیت صهیونیست ها و شادی چند روزه اش به گریه تبدیل خواهد شد.
تعرض رژیم صهیونیستی به تهران در حادثه ترور شهید اسماعیل هنيه، رئیس دفتر سیاسی سابق حماس اگر بی‌پاسخ می‌ماند، کشورهای عرب منطقه را بیشتر به سمت رژیم صهیونیستی سوق می‌داد، زیرا عرب های سرخورده از حمایت آمریکا در مقابله با ایران، امیدهای خود برای مقابله با تهران را در تل آویو جست‌وجو می‌کنند و این نیز یکی از دلایلی است که واکنش قاطع تهران را به تل آویو حیاتی می‌کرد.
فارغ از اینکه این حمله چه واکنشی از سوی رژیم صهیونیستی به همراه داشته باشد، به جنگی گسترده تبدیل شود یا خیر، جمهوری اسلامی ایران انتخاب منطبق بر قوانین بین‌المللی در دفاع از خود انجام داد؛ حمله موشکی ای که برای تهران حکم بازدارندگی داشت.
