میدونی شاید باورت نشه ولی اینجا از جنگ هم فرا تره؛
چون توی جنگ بدترین حالت این شکلیه که آرامش نیست و همه دارن برای بر قراری آرامش خودشون و خانوادشون تلاش میکنن و همه باهم به دنبال یک هدف هستن و معمولا اتهاد دارن.
اما اینجا اوضاع خیلی وخیم تر از این صحبت هاست؛متاسفانه یا خوشبختانه اینجافقط آرامش ظاهری برقراره،تغذیه و پوشاک همه در عالی ترین حالت ممکنه خدا رو شکر جنگ اصلی توی عملکرد ذهنی و اخلاقی بشر به وجود اومده.....
با بهترین دوستت سال های سال تلاش کردید تا قلمرو شخصی خودتون رو از چنگال دشمن ها خارج کنید اما...
درحالی که قلمرو رو پس گرفتید و در طول جنگ بار ها و بارها برای یکدیگر جان فشانی کرده اید،به جای یکدیگر به استقبال گلوله ها رفته اید؛در این سال ها زخمی و درمانده شده اید؛حال زمان کشیدن یک نفس راحت رسیده است.
در حال حاضر روبه منظره عالی قلمرو نشسته اید و قهوه تلخ میل می کنید،دقیقا همان دوست تان به شما پشت می کند و با علامت دو انگشت دست به دوستان جدیدش اشاره می کند که با تفنگ ها و گلوله های جدید تر از شما استقبال کنند.
در همین حین زم زمه وار می گوید :(دوستان عزیزم سلامممم این نا آشنا کیست؟ اگر برای شما هم زیاد آشنا به نظر نمی رسد ترتیبش را بدهید).
گویا با این شواهد،به خاطر سلامت خودمان باید به تنهایی به جنگ برویم،تنها جنگیدن جزو لذت بخش ترین فعالیت های جهان به شمار می رود.
در این نوع جنگ (بدترین حالت مرگ جسم به شمار می رود)
اما اگر بخواهی یک سپاه بی ارزش برای جنگ جمع کنی در سطحی ترین حالت باید میلیون ها دلار هزینه رفاه آنها،ده ها ساعت هزینه آموزش و هزاران عاطفه و احساس برای ازدست دادن شان بکنی.
و در نهایت بازنده ای بیش نباشی،زیرا آنها دوام نمی آورند....
هر ساعت،هر زمان،هر روز بهانه ای برای ضعف بدنی،عملکردی و.....خود نی آورند.
شما باید در خلوت خودتان به تنهایی بجنگید ؛
و از کتاب ها،فیلم ها،متن های کوتاه و پیر مرد های صاحب مغازه ضایعاتی درس بگیرید.
واز طبیعت،خوراکی ها،تاب بازی،ورزش،آشپزی،خودشناسی و مفید واقع شدن در سیاره فضایی زمین لذت ببرید
و در آخر به تمام زخم هایتان خیره شوید و خرسند باشید که در چه حد قدرتمند بودید که به تنهایی با چنین زخم هایی رشد کردید و با ذهنیت برنده خود تا خط پایان با لبخند در این جنگ بالا آمدید
