در مطلب قبل، سفته را تعریف و چگونگی تکمیل سفته را شرح دادیم . در این نوشته به کاربردهای سفته و تعریف برخی از اصطلاحاتی که در دو سند تجاری چک و سفته مشترک هستند، میپردازیم.
سفته، یکی از اسناد تجاری است که حتما باید در نوشتن آن دقت بسیاری داشته باشید، زیرا در غیر اینصورت می‌تواند برای شما مشکلات بسیاری داشته باشد. این سند بهادار معمولا در موارد زیر مورد استفاده قرار میگیرد:
در مواردی بانک‌ها هنگام پرداخت وام از وام‌گیرنده به میزان مبلغ وام، سفته دریافت می‌کنند. همچنین سفته، در معاملات بازرگانی نیز کاربرد دارد. به این شکل که بدهکار با دادن سفته به طلبکار متعهد می‌شود که مبلغ معینی را در مهلت تعیین شده به او پرداخت کند. در موارد بسیاری نیز یکی از مدارکی که در زمان استخدام از افراد دریافت می‌شود، مبلغ سفته به درخواست کارفرما تعیین و معمولا" بابت حسن انجام کار دریافت می‌شود.
چک و سفته به دلیل اینکه هر دو سند تجاری محسوب میشوند و همچنین گاهی کاربردهای سفته و چک مشترک است، بنابراین دارای اصطلاحاتی کاربردی یکسانی نیز هستند. در ادامه برخی از این واژه ها بررسی میکنیم.
ظهرنویسی یعنی دارنده سفته مطالبی را که در برگیرنده هدف او از دریافت یا انتقال سفته است، در پشت آن نوشته و زیر این نوشته را امضا میکند.
به طور مثال طلبکار می‌تواند سفته را تا موعد سررسید نزد خود نگه دارد یا اینکه در صورت نیاز به پول آن، طلبش را در برابر دریافت مبلغی کمتر به یک شخص دیگر انتقال دهد. بنابراین، برای انتقال سفته به دیگری، آن را پشت‌نویسی (ظهرنویسی) می‌کنند.
اگر قرار است سفته به نام شما صادر شود یا اینکه با ظهرنویسی به شما انتقال یابد، می‌توانید برای اطمینان بیشتر از پرداخت وجه آن، ضامن بخواهید. بنابراین ضامن سفته هم باید آن را ظهرنویسی و امضا کند.
ضمانت سفته برای دارنده این امتیاز را دارد که موقع وصولِ مبلغ می‌تواند علاوه بر امضاکننده اصلی، به ضامن هم مراجعه کند. این حق برای تمام امضاکنندگان بعدی سفته هم وجود خواهد داشت. در صورتی که برای وصول مبلغ به ضامن مراجعه شود و او مبلغ را بپردازد، این شخص می‌تواند برای وصول مبلغ ذکر شده به امضاکنندگان قبلی مراجعه کند.
