Lost [ 🕳 ]

یه زمانی عاشق شنا کردن بودم عاشق رها شدن در دل عمیق دریا شاید واسه همین پریدم اونجا. پریدم تا رها باشم! روحم دلش می‌خواست بمونه و غرق شه در دل عمیق امواج و تنهایی ها اما جسمم... خب جسمم دلش می‌خواست نجات پیدا کنه تا من غرق نشم و بتونه زندگی کنه...!

بی ادبیه که قبل از معرفی شروع کنم بنویسم ؟! خب، سلام. من نمیدونم کی هستم شاید هیچکس! شاید هم خیلی وقته که مردم یا گم شدم یا بهتره بگم غرق شدم... بیشتر اوقات آدما درگیر نقطه شروع هستن، شاید هم نقطه پایان. من درگیر نقطه ای بین شروع و پایانم شاید هم پایان و شروع...!

پست مبهمی شد، شاید شما متوجه نشید منظورم چیه. بهتره واستون از یه مکان بگم : آخر دنیا.

آخر دنیا کجاست ؟! چجوریه ؟! قشنگه یا زشت ؟! قدیمیه یا جدید ؟! من نویسنده نیستم یا بهتره بگم زیاد اهل نوشتن هم نیستم ، ریاضیدان یا فیزیک دان هم نیستم که واستون اثباتش کنم یا یه فرمول بگم! در واقع شاید هیچی نیستم...

آخر دنیا یه نقطه بین شروع و پایانه شایدم پایان و شروع. به راحتی میشه واردش شد، نیروی گرانش قوی ای داره و همه چیزو به خودش جذب میکنه اما وقتی که واردش بشی دیگه راه برگشتی وجود نداره. شاید شبیه یه سیاه‌چالست!

وقتی که به آخر دنیا می‌رسید احساس خوبی دارید انگار که از تمامی مکان ها و احساسات بهتره انگار که خلاص شدید ؛ از دست غم ، اندوه ، ناراحتی یا حتی شاید از دست خوشی... اما یه زمانی دلتون میخواد ازش خارج بشید ولی راهی وجود نداره!

انگار که رها شدید، در دل دریا... اونقدری پایین رفتید که دیگه راهی برای برگشت نیست اما هنوز نفس می‌کشید... هنوز زنده اید!

شاید هم یه پرنده اید که در حال سقوطه... جسمش میخواد آزادانه در آسمان پرواز کنه اما انقدر محو شده که نمیتونه بال بزنه!

میدونید به این احساس چی میگن ؟!