من از سه سالگي دوچرخه داشتم. راستش از وقتي كه يادمه عاشق دوچرخه سواري بودم. حتي توي فضاي خونه دوچرخه كوچيكي داشتم كه بين اتاقا باهاش رفت و امد ميكردم. بلد نيستم بدون دوچرخه زندگي كنم. به كمپين ركاب سفيد پيوستم چون ميدونم براي كودكان خيلي مفيد و لذت بخش خواهد بود. از مقدمه كه بگذريم به نظر من مشكلات زيادي سر راه ما دوچرخه سواران وجود داره. اولا براي ما خانمها مشكل متلك و اذيت و ازار كه هميشه هست چه پياده و چه سواره. در اين خصوص فكر ميكنم راه حلي جز فرهنگ سازي و اموزش نبوده و نيست. از لحاظ زيرساختهاي شهري هم وجود مسيرهاي دوچرخه سواري يكي از اصلي ترين نيازهاست. حالا كه شهرمون كثيف و الوده شده و ديگه سالهاست شيش ماه دوم سال شاخص الودگي اكثرا بالاتر از حد مجازه، بايد خودمون به فكر خودمون باشيم. اگر محل كارتون به منزل نزديكه چه ايرادي داره با دوچرخه يا پياده رفت و امد كنين؟ اگر ميخواين خريد نسبتا كم و سبكي انجام بدين ميشه پياده يا با دوچرخه انجامش داد. يكبار ، فقط يكبار بياين خودمون براي خودمون كاري انجام بديم. مطمعن باشيد اگر تعداد دوچرخه سواران بيشتر بشه شهرداري و مسئولين مجبور ميشن زيرساختها و قوانين حمايتي رو هم فراهم كنند. ايجاد ستارت آپ بيدود با حمايت شهرداري اين نظريه رو كاملا تاييد ميكنه. پس بياين همه با هم ركاب بزنيم و اگر مايلين كودكان محروم هم لذت دوچرخه سواري رو تجربه كنند، به كمپين ركاب سفيد بپيوندين.
گلي ملكي
@rekabesefid
