اسم من گوگوله
داستان من از اونجا شروع شد که بر اساس یک ژن شکمو چشم یا همون دیده به آقاجهان یا همون دنیا خانم(گوگولینوس) گشودم.
امروز میخام درمورد اینکه چرا من عاشق فلافلم باهاتون صحبت کنم چشمتون روز بد نبینه گوگولیها من هر چی میخورم سیر نمیشم، نمیدونم چرا البته الان دیگه به کمک مای اسمارت ژن میدونم
نمیدونم این خندق بلا یا این چاه عمیق خاصیتش چیه که با پیتزا پپرونی و فلافلهای سس دار خوشمزه بازم صدای قار و قورش گوش فلک رو کر میکنه و منو کلافه کرده از اینکه باز باید برم فستفودی واسه دزدی
هفتهی پیش یکی از گوگولها منو به شام به خونهاش دعوت کرد و از قضا از غذاهای مورد علاقم کباب گربه ماهی با خورشت خرچنگ برام درست کرده بود و منم که ژن شکمم زد بالا و دیگه چشام هیچیو ندید و سفره رو درو کردم و کمی تونستم معدهمو راضی نگه دارم و سفره رو جمع کردن و مشغول بحث بعد شام شدیم که یهو شکمم دوباره شروع به ناله کرد و بازم غذا میخواست چونکه مهمونی اومده بودم اونا غذای کافی نیاورده بودن چون من در حالت عادیش تو خونهی خودم ۵ برابر بیشتر غذا میخوردم
هر چه که زمان میگذشت نالههای شکمم بیشتر میشد انگار که سگهای کوچه خیابون ناله میکردن دیدم هوا پس معرکس و ممدعلی خان دیگه غذا نداره و تا آبروم نرفته باید از اونجا بزنم بیرونو فکری واسه شکمم کنم که با یه خدافظی سریع خونه رو ترک کردمو مشاممو تیز،دیدم یه بوهای خوشمزه ای داره بینیمو نوازش میده دنبال بو رفتم رسیدم به فستفودی خلاصه دلم ضعف رفت رفتم ۶ تا فلافل ازش گرفتم با سس فلفل خوردمو موقع کارت کشیدن که شد اهنگ محسن لرستانی پلی کردمو ۲ تا پا داشتم ۴ تا دیگه قرض کردمو الفرار
سرتونو درد نیارم این قضیه باعث شد عقلمو به کار بگیرمو بیاندیشم که چرا منی که زمینی نیستم عاشق فستفودای زمینی شدم که تبلیغ مای اسمارت ژن رو دیدم رفتم چکاپ که گفتن تو ژنتیکت فرق داره رگای مغزت رگ به رگ شده بخاطر مقاومت هوا اتصالی کرده که عاشق فلافل شدم میخاستن منو مثل موش ازمایشگاهی ببرن روم آزمایش کنن که چرا این بلا سر من اومده که از پنجره پریدم تو کوچه و در رفتم.
ممیویم
۲۴ فروردین ۱۴۰۴
#مای اسمارت ژن
