چشمهاي توحالابرايم اين آيه روشن است
كه روي ماه تورا من به مهتاب نميدهم
دراين دوران كه دستان مهربان كم شده است
من دستان مهربان تورا به آفتاب هم نميدهم
دلم گرفته معشوق دوستداشتني تمام عاشقان
من اين دنياي فاني به لحظه ديدار توميدهم
دلم ميخواهد بلند فرياد برآورم
كه چندين وچندان وچقدر گشته ام تاعاقبت
باتمام حق وخوبي وبخشش ات شناختمت
توميگفتي سر و دست و خانواده ام فداي راه حق
من آمده ام تا همه جان فداي شما كنم
توميگويي تمام بشر بيايند به راه نيك
من ميخواهم انسانيتم را براي شما كامل كنم
دوستت دارم واگر دستان در راه حق شمانبود
گمگشته درسايه ايي بودم كه نورخدا درآن نبود
مرده بودم وزنده گشتنم خيال نبود
ميان خانه هايي بودم كه هيچ كدام ازآن من نبود
تاريك بودوتنها درِ روشن كه مهرْبان گشوده بود
درِ خانه شمابود كه همه باغ ازاو بود و بخيل نبود
