
آقای یوال نوح هراری یک نظری در باره سانسور و نقض آزادی بیان دارندکه خیلی قابل دقت است او میگوید که :
۱-در گذشته، سانسور عمدتاً بهصورت «مسدود کردن جریان اطلاعات» انجام میشد. اما اکنون، یکی از روشهای موثر سانسور جدید، غرق کردن مخاطب در حجم زیاد اطلاعات است، طوری که تشخیص اینکه چه چیزی مهم است دشوار است.
۲-و اینکه قدرت کنترل و توزیع اطلاعات نه فقط به حکومتها، که به شرکتهای بزرگ فناوری، الگوریتمها و شبکههای اجتماعی نیز منتقل شده است. وی میگوید این سیستمها میتوانند با انتخاب اینکه چه مطالبی دیده شوند و چه مطالبی کم دیده شوند، تأثیری مشابه سانسور داشته باشند حتی بدون اینکه عملاً چیزی را «ممنوع» کرده باشند. مثلا همه به دنبال موادی هستیم که ریزش مو و یا چروک پوست را ترمیم کند ، چرا که ما آنقدر در معرض حجم عظیمی از اطلاعات درست و غلط در مورد هستیم که ریزش عادی مو برای ما معضلی لاینحل می شود ، و چروک پوست امری ناپسند .

حال اگر مثال ها را بزرگ کنیم می بینیم که چگونه رسانه ها از هر نوعش می خواهند به ما چیزی حیاتی را یاد بدهند ، حرف آخر را بگویم ، دو اصل باید در بحث آزادی بیان رعایت شود الف _اخلاقا کسی حق نظر را دارد که استدلالی بر سخن خویش داشته باشد ب_اطلاعات از حالت بازاریاب مآبانه خارج شود ، یعنی طوری اطلاعات جریان پیدا کند که هیچ کسی و یا هیچ گروهی امکانی نداشته باشند که از آنها سو استفاده کنند .
ادامه در پست بعد ، نظرات سازنده خود را بنویسید ...