علامه #قبال_لاهوری در وصف یقین و برکاتش می فرمایند :
بی یقین را لذت تحقیق نیست
بی یقین را قوت تخلیق نیست
بی یقین را رعشه ها اندر دل است
نقش نو آوردن او را مشکل است(۱)
بنابر این ما چه از راه #شهود ، چه #نقل ، و یا #عقل و یا#تجربه باید به یقینی برسیم اما باید سه نکته را رعایت کنیم :الف_ از شک نیاورندگان کرده یقین نباشیم چون نیل به مقصد یقین از راه شک می گذرد شک هم صرفا بمعنی کوبیدن از نوع ساختن نیست بلکه مساله سازی و یا همان ایجاد مساله است .و درپی جواب دادن به آن مساله تا زمانی که نفس آرام گیرد و وقتی آرام گرفت ثمرات یقین به قول اقبال ظاهر می شود
ب_ حتما وقتی به یقینی دست یافتیم اشخاص دیگری که به مقوله ی دیگری یقین دارند و یا شک دارند حمله نکنیم و نخواهیم که به زور آنها را با خود همراه کنیم چرا که به گفته ی #ولیام_جیمز بیشتر اعتقادات و یقینیات ما برخواسته از عوامل روانی ، اجتماعی ، تربیتی است تا برپایه استدلال ...
ج_هیچگاه باب #گفتگو را نبندیم چرا که اولا بستن این باب موجب می شود عقایدی که طرح و نقد نشود به مرور فاسد می شود و بیشتر دچار وهمیات می شود ثانیا اگر از گفتگو بهره مند شویم بر یقینمان شاید افزوده شود و مبانی بهتری پیدا کنیم و ثالثا اینکه شاید به خطای در مبانی یقینمان پی برده و دست به اصلاح آن بزنیم .
