میخواهم نهایت اختصار و ایجاز را در این متن به کار برم؛
حتی شاید ذکر یک مثال برای بیان آنچه در سر دارم کافی باشد.
لطفاً همراهم باشید...
همه ی ما میدانیم که یک انسان عادی بدون آب حدوداً 3 الی 4 روز دوام می آورد، ولی بدون غذا یک ماه هم زنده نمی ماند.
حال فرض کنید:
شما در جایی گرفتار هستید؛ در آن مکان به مقداری آب دسترسی دارید، ولی غذایی یافت نمیشود.
سوال:
آیا شما مکانی را که در عین گرفتاری در آن آب یافت میشود، صرفاً برای یافتن غذا در محیطی دیگر برای همیشه ترک میکنید؟
یا سعی میکنید تا جایی که می شود ارتباطتان را با آن محیط حفظ کنید؟
در اینجا عقل انسان حکم میکند پی ظرفی بگردد که بتواند به قدر نیاز آب در آن جمع کند و سپس به خارج از آن محیط بسته برود.
درست است؟
عزیزان دل!
انقلاب آورده میخواهد. حداقل یک قمقمه میخواهد.
نگذارید عده ای اسم ماجراجویی های بچه گانه شان را انقلاب بگذارند؛
انقلاب مردمی به بزرگی نام انقلاب نیاز دارد، و شائنیت خود را می طلبد!
