علم یا توهمِ علم؟!

خب می‌خوام از یکی از چیز هایی که خودمم یک مدت درگیرش بودم براتون صحبت کنم، علم یا توهم علم؟ راستش از وقتی که شبکه‌های اجتماعی به مرور زیاد و همه‌گیر شدند یک سری افراد همیشه پیدا می‌شوند که یک سری کانال که عموماً هم پر از اشتباه هست داخل این شبکه‌های اجتماعی ایجاد می‌کنند (معمولاً یک پسوند فکت-fact هم دارند) و باهاش مطالب جالب و علمی مختلف رو به اشتراک می‌گذارند، یک سری نکته‌ها در موردِ فیزیک، نجوم و بقیه علوم؛ دنبال‌کننده‌های زیادی هم دارند، ولی مشکل من با این کانال‌ها یا مطالبشون نیست، مشکل من اون طرز فکری هست که برای دنبال‌کننده‌های این کانال‌ها ایجاد می‌کنند، هیچ عیبی نداره ما وبسایت های علمی رو بخونیم، مطالب و اخبار علمی مختلف رو دنبال کنیم اما اینکه خودمون رو قانع کنیم دانش به دست آوردیم و درحال کسب علم هستیم من رو اذیت می‌کنه.

ببینید صحبت من اینه: اگر به یک موضوعی علاقه داریم و از چندین منبع اون رو دنبال میکنیم تا هر روز چند مورد و موضوع جدید ازش یاد بگیریم، چرا نریم سراغ همون علم و به صورت اصولی اون رو یاد بگیریم؟!

ما ساعت‌ها انگشت دستمون رو روی صفحه‌ی گوشی بالا و پایین می‌بریم و مطالب رو بالا پایین می‌کنیم، صدها پست در موردِ موضوع مورد علاقمون می‌خونیم و احساس می‌کنیم مطلبی یاد گرفتیم، یا با شوق پادکست های مختلف گوش می‌دیم تا به‌روز باشیم اما هیچ‌وقت به این موضوع فکر نمی‌کنیم که من هیچ‌وقت با خوندن و گوش دادن پادکست ریاضی دان نمیشم! ستاره شناس نمی‌شم! فیزیک‌دان نمی‌شم و تنها حاصلی که برام داره فقط از بین رفتن وقت و عمرم هست!

به این خاطر هست که من می‌گم این کانال‌ها بیشتر «توهم علم» می‌آورند تا علم، اگر شما با یک جستجوی ساده چند کتاب که پایه‌های ستاره‌شناسی رو درس می‌دهند، پایه‌های فیزیک رو درس می‌دهند و یا هر موضوع مورد علاقه‌تان رو پیدا کنید، اونها رو بخرید و شروع به یادگیری کنید بعد از یک مدت بدون شک دانشی که در مورد موضوع مورد علاقتون دارید خیلی بیشتر از اون کانال‌های «فکت‌نویس» می‌شه و حتی شاید شروعی باشه برای ادامه دادن علاقتون، می‌تونید حتی یک فرد حرفه‌ای و پیشرو در اون زمینه باشید اما باور کنید یا نه، خوندن پست‌های وبسایت‌ها و مطالب داخل شبکه‌های اجتماعی شما رو نه باهوش‌تر می‌کنه نه اون‌کاره!

علم فقط و فقط از یک منبع به دست میاد و اون هم کتاب هست؛ همین! حالا دیجیتال یا کاغذی بودنش مهم نیست.

حرف من اینه که اون پست‌ها برای شما چند ثانیه احساس خوبی میاره که یک موضوع رو یاد گرفتید در صورتی که بعد چند دقیقه خیلی راحت فراموش می‌کنید و در دنیایی از اطلاعات دیگه ذهنتون گم میشه. به نظرم خیلی بهتر هست که واقعا به دنبال علاقه هامون بریم و کمتر خودمون رو با شبکه های اجتماعی مشغول کنیم.

من کسی نیستم که نصیحت کنم یا راه خوب و بد رو نشون بدم، صرفاً سعی می‌کنم تجربه‌ی خودم رو باهاتون به اشتراک بگذارم، اینترنت با تمام زرق و برق‌ها و مطالبی که هرروزه منتشر می‌شن وسوسه انگیز و مفید دیده می‌شه، ولی نباید خودمون رو گول بزنیم، واقعا استفاده‌ی مفید از اینترنت اینطور نیست، از نظر شخصی من اینترنت به جز ابزاری برای پژوهش، جستجو، تجسس و تحقیق چیزی جز ابزار وقت هدر دادن نیست.

من شبکه های اجتماعی رو برای کمی وقت گذروندن در روز و روزمره‌نویسی دوست دارم (نه استفاده‌ی حرفه‌ای و طولانی) به جز گذشته که می‌گم منم به همین درد دچار بودم و ساعت‌ها مطالب علمی می‌خوندم به این بهانه که روزی منم واقعا اون علم رو بدست بیارم، ولی خیلی طول کشید تا واقعا درک کنم این مطالب و این شیوه جز وقت کشتن چیزی برام نداره. همین، خوشحال میشم اگر نظری در این مورد دارین بهم بگین.